بررسی تخصصی هواوی نوا 8i

سری نوا از گوشی‌های هواوی، همیشه با طراحی‌های چشم‌گیر همراه بوده‌اند و حتی معمولا علاوه بر گوشی‌های میان‌رده، محصولات تقریبا پرچمدار هم داشته‌اند. اگرچه سری هواوی نوا 9 اخیرا معرفی و به بازارهای جهانی عرضه شده اما یکی از اعضای نسل قبلی آن یعنی هواوی نوا 8i تازه به بازار کشور ما رسیده. در ادامه این مطلب با ما همراه باشید تا این گوشی میان‌رده هواوی را بررسی کنیم.

طراحی

مثل همیشه بیاید با طراحی این گوشی آغاز کنیم. هواوی در این گوشی از نمایشگر ۶.۶۷ اینچی استفاده کرده که اگرچه حاشیه‌های کوچکی دارند اما باعث شده تا ابعاد کلی این گوشی، نسبتا بزرگ باشد. همان حاشیه‌های کوچک نمایشگر، ظاهر مدرنی از بخش جلو به گوشی بخشیده و در بخش پشتی هم با پوشش شیشه مانند و طراحی دوربین‌ها که شبیه به سری هواوی میت 30 هستند، ظاهر جذابی را در این گوشی داریم. 

البته در ساخت این گوشی، هم در فریم و هم بخش پشتی از پلاستیک استفاده شده که البته با توجه به اینکه با عضو میان‌رده و مقرون‌به‌صرفه خانواده نوا 8 روبرو هستیم، انتظار بیشتری هم نمی‌رفت. اما خب در مجموع ظاهر گوشی مدرن است و از بخش‌های مختلف این گوشی به نحو احسنت استفاده شده است. 

در لبه سمت راست گوشی، دکمه پاور با سنسور اثر انگشت ادغام شده و در بالای آن هم دکمه یک پارچه کم و زیاد کردن صدا دیده می‌شود. در لبه بالایی شاهد جک 3.5 میلی‌متری هدفون و البته خروجی برای بلندگوی دوم هستیم. لبه پایینی هم جایی است که بلندگوی اصلی، میکروفون اصلی، پورت USB-C و شیار سیم‌کارت‌ها قرار گرفته. به طور کل بار دیگر باید بگوییم این گوشی طراحی قابل قبولی دارد اما ای کاش بخش پشتی پوشش مات داشت تا کمتر چربی و اثر انگشت را به خودش بگیرد.

نمایشگر

در جلوی این گوشی، نمایشگر 6.67 اینچی حسابی خودنمایی می‌کند که اتفاقا حاشیه‌های باریکی در کناره‌ها و بالای خودش دارد. این حاشیه‌ها آنقدری باریک شده‌اند که هواوی نتوانسته سنسورهای مجاورت و سنسور روشنایی را در این لبه‌ها جای دهد. برای همین یک ناچ یا بریدگی قرص شکل در بالا سمت چپ این نمایشگر دیده می‌شود که در آن یک دوربین سلفی قرار گرفته و در کنار آن، دیگر سنسورهای معمول دیده می‌شوند.

این پنل از نوع LCD است و متاسفانه نرخ تجدید ۶۰ هرتزی هم دارد. رقبایی که این گوشی در این رده قیمتی دارد، اکثرا نمایشگرهای ۹۰ یا حتی بعضا ۱۲۰ هرتزی دارند و همین ۶۰ هرتزی بودن، یک نقطه ضعف برای این پنل به حساب می‌آید. میزان روشنایی این پنل هم می‌توانست کمی بیشتر باشد اما خب در عوض، دقت رنگ‌ها در این نمایشگر در سطح بالایی هستند و رزولوشن فول‌اچ‌دی پلاسی که این پنل دارد، باعث شده تا همه چیز شارپ و خوب باشد.

اگر هواوی در این گوشی از پنل OLED استفاده می‌کرد، هم می‌توانست سنسورهای قرار گرفته در بریدگی نمایشگر را به زیر پنل ببرد و هم می‌توانست روشنایی این پنل را بهبود ببخشد. اما خب با توجه به رده قیمتی، این شرکت ترجیح داده تا در هزینه کردن برای نمایشگر کمی محتاطانه‌تر عمل کند اما در عوض در بخش دیگری که به آن خواهیم پرداخت، بیشتر هزینه کند.

سخت‌افزار و نرم‌افزار

نام هواوی و اسنپدراگون را خیلی وقت بود کنار یکدیگر ندیده بودیم. به خاطر تحریم‌هایی که هواوی با آن‌ها مواجه است، این شرکت دیگر نمی‌تواند چیپست بسازد و برای همین دست به دامان چیپست‌های کوالکام شده است. در این گوشی نیز شاهد پردازنده اسنپدراگون 662 هستیم که لیتوگرافی 11 نانومتری دارد و واقعیتش را بخواهید، این روزها کمی قدیمی حساب می‌شود. در کنار این پردازنده، 8 گیگابایت حافظه رم هم وجود دارد تا حداقل از این نظر کمبودی احساس نشود. حافظه داخلی این گوشی هم ۱۲۸ گیگابایتی است که البته به کمک کارت حافظه micro SD این حافظه قابل افزایش است. 

به طور کل عملکرد این گوشی با این پردازنده، در سطح یک میان‌رده است؛ یعنی اپلیکیشن‌ها ممکن است با تاخیرهای جزئی باز شوند و یا جابه‌جایی بین آن‌ها به میزان کمی تاخیر داشته باشد. اما خب در هر صورت باید بدانید که این چیپست برای اجرای بازی‌های سنگینی مثل پابجی یا کال آو دیوتی شاید خوب نباشد. 

صحبت در مورد بازی‌ها شد، باید این را هم بگوییم که این محصول مثل باقی محصولات یک سال اخیر هواوی، فاقد سرویس‌های گوگل است و با فروشگاه اپ گالری می‌توانید روی آن اپلیکیشن نصب کنید. برای نصب اپلیکیشن‌های فارسی هم بهتر است سراغ کافه بازار بروید. البته همچنان کمی این وضعیت پیچیده است و برای مثال اپلیکیشن اسنپ که روی کافه بازار وجود دارد، روی این گوشی اجرا نمی‌شود و باید اسنپ را از اپ گالری دریافت کنید که نسخه اختصاصی آن برای گوشی‌های هواوی است.

اپلیکیشن‌های زیادی هستند که بدون نیاز از سرویس‌های گوگل اجرا می‌شوند و مثلا اجرا کردن اینستاگرام و توییتر و اپلیکیشن‌های این چنینی، مشکلی ندارند. اما هنوز برخی اپلیکیشن‌ها وابسته به سرویس‌های گوگل هستند و در این بین نرم‌افزارهای خود گوگل را هم نمی‌توان به طور کامل استفاده کرد. مثلا اگر گوگل کروم را جداگانه نصب کنید، نمی‌توانید روی آن در حساب کاربری گوگل خود لاگین کنید تا هیستوری، پسوردها و یا بوکمارک‌های شما به این گوشی منتقل شود. اپلیکیشن یوتیوب هم برای این گوشی قابل اجرا نیست و یا باید از نسخه وب آن استفاده کنید یا هم اینکه سراغ اپلیکیشن‌های یوتیوب دیگر در اپ گالری بروید.

دوربین

در بخش پشتی این گوشی، ۴ دوربین دیده می‌شوند که گل سرسبد آن‌ها، دوربین اصلی ۶۴ مگاپیکسلی این گوشی است. این دوربین لنزی با دیافراگم f/1.9 دارد و به طور پیشفرض، عکس‌های ۱۶ مگاپیکسلی ثبت می‌کند. در کنار این دوربین، دوربین ۸ مگاپیکسلی التراواید را داریم و پس از آن، دو دوربین دو مگاپیکسلی دیگر برای پر کردن جزیره دوربین‌ها در پشت این گوشی به چشم می‌خورند که هر دو ۲ مگاپیکسلی هستند؛ یکی برای عکاسی ماکرو و دیگری برای سنجش عمق میدان در عکس‌های پرتره.

آخرین دوربین این گوشی هم دوربین سلفی ۱۶ مگاپیکسلی است که عملکرد قابل قبولی دارد و لنز آن هم نسبتا عریض است تا بتوان سلفی‌های ۳ یا ۴ نفره گرفت. اما پاشنه آشیل این مجموعه دوربین، شاید بتوان گفت پردازنده اسنپدراگون 662 است که در پردازش تصویر، ضعیف‌تر از پردازنده‌های امروزی است. این موضوع را با محدود شدن فیلم‌برداری این گوشی به رزولوشن 1080p می‌توان متوجه شد و هنگام مقایسه عکس‌های دوربین اصلی و التراواید و تفاوت فاحش رنگ‌بندی عکس‌های این دوربین، بهتر می‌توان درک کرد.

این دو مورد، به عقیده من عمده‌ترین ضعف‌های این گوشی هستند که شاید اصلا برای کاربران این گوشی اهمیتی نداشته باشند. خوشبختانه عملکرد دوربین اصلی این گوشی در شرایط نوری مختلف آنقدری خوب هست که کاربر این گوشی را راضی نگه دارد اما خب نباید به خاطر «۶۴ مگاپیکسلی» بودن این دوربین، انتظارات عجیب و غریبی از آن داشت. به طور کل این دوربین برای این گوشی عملکرد خوبی دارد و در بین رقبای قیمتی هواوی نوا 8i هم می‌تواند خودی نشان بدهد.

باتری، بلندگو و سنسور انگشت

عنوان این قسمت را اگرچه با باتری شروع کردیم اما بگذارید این بخش را با سنسور اثر انگشت و بلندگو شروع کنیم. سنسور اثر انگشت قرار گرفته در این گوشی که با دکمه پاور هم ادغام شده، عملکرد سریع و بدون نقصی دارد. شما را نمی‌دانم اما گاهی اوقات سنسورهای قرار گرفته روی دکمه پاور را حتی به سنسورهای داخل نمایشگر هم ترجیح می‌دهم. 

بلندگوهای هواوی نوا 8i نیز می‌توانند صدایی استریو با حجم و بلندی خوبی تولید کنند که تفکیک کانال‌های صوتی هم در آن‌ها قابل لمس است. به طور کل این بلندگوها نمره خوبی دریافت می‌کنند تا این گوشی محصولی جذاب برای گوش دادن به موسیقی و تماشای فیلم و سریال باشد. البته جک هدفون را هم از یادن نبریم که این روزها در کمتر محصولی آن را می‌بینیم و یک پوئن مثبت برای نوا 8i به حساب می‌آید.

اما می‌رسیم به باتری 4300 میلی‌آمپری این گوشی که به خودی خود، شارژدهی خوبی برای این محصول میان‌رده دارد. اما چیزی که این باتری را متمایز می‌کند، شارژر ۶۶ واتی است که هواوی برای نوا 8i در نظر گرفته است! این شارژر در حدود 40 دقیقه می‌تواند باتری این گوشی را از صفر تا صد شارژ کند که واقعا فوق العاده است و در دیگر محصولات این رده نمی‌توان آن را دید. از صد تا صفر شدن هم این گوشی می‌تواند تا ۵ ساعت Screen Time داشته باشد که امتیاز خوبی به حساب می‌آید. به طور کل باید بگویم که این شارژر سریع، یکی از اصلی‌ترین دلایل برای خرید این گوشی به حساب می‌آید.

جمع بندی

هواوی نوا 8i همه آن چیزی است که از یک گوشی اقتصادی سری نوا 8 انتظار داشتیم. اما خب بازار این روزهای ایران، رقبای جان سختی را برای این گوشی به همراه دارد. محصولاتی مثل شیائومی می 11 لایت یا حتی با کمی بودجه بیشتر، پوکو F3 و گلکسی A52، گزینه‌هایی هستند که این گوشی باید با برچسب قیمت ۷ میلیون و پانصد هزارتومانی خود با آن‌ها بجنگد. در این رده قیمتی پوکو X3 GT هم محصول دیگری است که اتفاقا اخیرا وارد بازار کشور شده و بررسی آن را هم می‌توانید در جی اس ام بخوانید. اما در کل اگر با محصولات شیائومی یا باقی برندها کنار نمی‌آیید و یا حتی سرعت شارژ ۶۶ واتی برایتان مهم است، این گوشی انتخاب خیلی خوبی است.