چرا بستن کامل اپلیکیشن‌ها در iOS برای دوام باتری اشتباه است؟

ابتدا با مثالی خیلی ساده و جالب آغاز می‌کنیم: فرض کنید شما در حال تماشای تلویزیون هستید و ناگهان احساس تشنگی به شما دست می‌دهد. به آشپزخانه می‌روید، لیوانی پر از آب می‌کنید، نصف آب داخل لیوان را می‌نوشید و باقیمانده آن را در سینک آشپزخانه خالی می‌کنید. دقایقی بعد که تماشای تلویزیون را ادامه می‌دهید، دوباره احساس تشنگی می‌کنید، به آشپزخانه می‌روید، لیوان را پر از آب می‌کنید و نصف آب لیوان را می‌نوشید؛ درحالی‌که اگر بار اول آن آب باقیمانده را دور نمی‌ریختید، می‌توانستید همان آب را نوش جان کنید و نیازی به پر کردن مجدد آن نبود!

روزی آقایی را در کافی‌شاپ ملاقات کردم و دیدم پس از اجرا و استفاده از هر برنامه در آیفون بلافاصله آن را به‌صورت کامل (Force Quitting) از App Switcher خود می‌بندد. از او دلیل این کار را جویا شدم و پاسخی که آن شخص به من داد این بود: این کار را برای دوام بیشتر و مصرف کمتر باتری انجام می‌دهم. ولی حقیقت ماجرا درست برعکس باور این شخص است! تقریبا بیشتر اطرافیان من این کار را بر اساس باور غلطی انجام می‌دهند که تبدیل به عادت بدی شده.

کاربران آیفون و آیپد باید به سیستم مدیریت برنامه در iOS اعتماد کنند، زیرا با توجه به سخت‌گیری‌های زیادی که اپل سال‌ها نسبت به Multi-Tasking داشته، دور از انتظار است که فکری برای این موضوع نکرده باشد. حقیقت این است که وقتی شما دکمه Home را می‌زنید و از برنامه‌ای خارج می‌شوید، استفاده از قلب تپنده آی‌دیوایس شما، یعنی پردازنده سری A، به‌صورت کامل متوقف می‌شود و از فضای RAM دستگاهتان مقدار کمتری استفاده می‌شود و درواقع به حالت Suspened به‌معنای موقتا بیکار درمی‌آید؛ مگر آنکه آن برنامه از Background App Refresh به‌معنای به‌روزرسانی اطلاعات مربوطه در پشت‌زمینه استفاده کند.

برای اطلاعات بیشتر، به این توضیحات مختصر توجه کنید که وضعیت برنامه‌ها را در iOS شرح می‌دهد:

Not Running (برنامه‌هایی که در حال اجرا نیستند): برنامه اصلا باز نشده، ساکن در RAM نیست و باتری مصرف نمی‌کند.

Inactive (برنامه‌های غیرفعال):‌ برنامه در پیش‌زمینه است، اما از آن استفاده نمی‌شود (مانند زمانی که برنامه‌ای در حال اجراست، اما گوشی‌تان را قفل می‌کنید و صفحه آن خاموش می‌شود)، ساکن در RAM است، اما از پردازنده و باتری استفاده نمی‌شود.

Active (برنامه‌های فعال): برنامه در حال اجرا و کاربر مشغول کار با آن است، ساکن در RAM است و از پردازنده و باتری استفاده می‌شود.

Background (برنامه‌های فعال در پشت‌زمینه): برنامه در حال پردازش کدهاست، اما روی صفحه مشاهده نمی‌شود، ساکن در RAM است و از پردازنده و باتری استفاده می‌شود.

Suspended (برنامه‌های به تعلیق درآمده): برنامه روی صفحه نمایش مشاهده نمی‌شود، در حال اجرای کد نیست، ساکن در RAM است، اما از پردازنده و باتری استفاده نمی‌شود.

در نهایت نتیجه می‌گیریم که بستن کامل برنامه‌ها امری غیر‌ضروری و نادرست است و نه‌تنها به دوام باتری کمکی نمی‌کند، بلکه باعث مصرف بیشتر باتری می‌شود. 

منبع: iDownloadBlog