چرا گوشی‌های اندرویدی با Qi2 هنوز عرضه نشده‌اند؟ راز تاخیر و تحولی که در راه است!

یکی از مواردی که سال‌هاست به حسرت کاربران گوشی‌های اندرویدی تبدیل شده، پشتیبانی از شارژ Qi2 بوده که علیرغم تامین نسبی همه امکانات و سخت‌افزارهای لازم، باز هم همچنان در عصر یخبندان به سر می‌برد.

تقریبا دو سال از زمانی که کنسرسیوم تکنولوژی‌های برقی بی‌سیم (WPC) از شارژ Qi2 رونمایی کردند، می‌گذرد؛ تکنولوژی که در ابتدا تضمین کرد عملکردی شبیه مگ‌سیف را در دستگاه‌های اندرویدی با استاندارد شارژ بی‌سیم مغناطیسی ارائه خواهد داد. در آن زمان، موج عظیمی از تبلیغات در مورد دیدگاه‌های آینده‌نگرانه نسبت به استاندارد شارژ بی‌سیم جدید Qi2 با هدف کاهش گرمای بیش از حد کویل‌های نامرتب در فناوری‌های رایج و حتی عرضه دسته جدیدی از محصولات و لوازم جانبی مرتبط منتشر شد.

این موضوع در آن زمان با ارائه چنین عملکردهایی تبدیل به یک ایده وسوسه‌انگیز شد، اما امروزه که مدت زمان سپری شده از آن نگاهی می‌اندازیم، متوجه می‌شویم که واقعا ایده بسیار ضعیفی بوده است.

خوب پس در آن زمان چه اتفاقی افتاد که علیرغم چنین جذابیت ابتدایی بسیار بالا، هیچ برندی به صورت رسمی به سمت آن نرفته و Qi2 تبدیل به یک راهکار برای متمایز کردن محصولات تبدیل نشد؟ علت این اتفاق ترکیبی از عوامل است، اما خوشبختانه به‌نظر می‌رسد که دیگر لازم نیست زیاد صبر کنید.

در ادامه به دلایل مرتبط با معلق ماندن پروژه استفاده از استاندارد شارژ بی‌سیم یا همان Qi2 می‌پردازیم و احتمالا خبرهای خوبی هم در پیش خواهیم داشت.

بازار رقابتی هنوز به آن نیاز ندارد

اگر در حال مطالعه این مقاله هستید، احتمالا شما هم تقریبا به اندازه ما منتظر عرضه گوشی‌هایی مجهز به تکنولوژی Qi2 بوده‌اید. با این حال، باید اشاره کنیم که هنوز هم این تکنولوژی طرفداران خاصی ندارد و اکثریت قریبت به اتفاق کاربران گوشی‌های هوشمند هنوز تصوری از وجود Qi2 و مزایا آن ندارند؛ حتی افرادی که به عرضه گوشی‌هایی با Qi2 امیدوار هستند هم ممکن است مورد استفاده قانع‌کننده‌ای برای آن نداشته باشند.

بزرگ‌ترین مشکل Qi2 در حال حاضر این است که تنها به 15 وات توان شارژ محدود شده که به‌طرز قابل‌توجهی سریع‌تر از استاندارد شارژ بی‌سیم Qi1 نیست. بنابراین در صورت عدم ارائه شارژ سریع‌تر، دلایل قانع‌کننده برای ارائه Qi2، تنها به بخش لوازم جانبی محدود می‌شود.

با این حال، حتی مگ‌سیف هم که تکنولوژی اصلی آن عمدتا بر Qi2 استوار است، دقیقا در این جنبه پیشرفت‌هایی نداشته و بدون شک، همچنان کاربردهایی محدودی دارد. درست است که داشتن شارژرهایی با پایه مغناطیسی در مکان‌های مانند خانه و ماشین می‌توانند تاحدی مفید باشند، اما باید این واقعیت را بپذیریم که هنوز اغلب مورد از چنین لوازم جانبی استفاده نکرده و عموما هم در محیط بیرون هیچ‌کس با این لوازم جانبی دیده نمی‌شود.

بنابراین، عموم مردم تا حد زیادی از وجود Qi2 بی‌اطلاع هستند

به‌خصوص در کشورهایی آسیایی که اغلب جمعیت کاربران گوشی‌های هوشمند را تشکیل داده و در عین حال از درآمد چندان بالایی برخوردار نبوده و حتی در اغلب کشورها محدودیت‌های دسترسی به منابع وجود دارند، کمتر کاربری را می‌توان پیدا کرد که برای مثال، از کیف پول مگ‌سیف یا پاوربانک‌های گران‌قیمت کنند. البته این ممکن است مربوط به منطقه محدودی بوده و وضعیت واقعی بازار را منعکس نکند، اما با توجه به این که برخی از بزرگ‌ترین تولیدکننده‌های گوشی‌های اندرویدی در مناطق آسیایی قرار دارند، در نتیجه می‌تواند حدس زد که چرا هنوز علاقه‌ و عجله‌ای برای استفاده از Qi2 ندارند.

در واقع باید توجه داشت که ارائه یک تکنولوژی جدید می‌تواند هزینه‌هایی بالایی را برای شرکت تولیدکننده به همراه داشته باشد. در مورد Qi2 هم دقیقا همین است و با توجه به این که از طرفی، اغلب کاربران گوشی‌های اندرویدی حتی از وجود چنین تکنولوژی‌هایی بی‌اطلاع بوده و بنابه برخی دلایل حتی با وجود دسترسی هم استفاده نمی‌کنند، در ترکیب با هزینه‌های بالای این ریسک، باعث شده تا بازار رقابت گوشی‌های اندرویدی هنوز به چنین چیزی نیاز نداشته باشد.

با این اوصاف، عدم پذیرش بالقوه این تکنولوژی، تولیدکنندگان گوشی را از آزمایش ویژگی‌های جدید در گذشته منع نکرده است، بنابراین چه چیزی آن‌ها را به‌طور خاص از Qi2 دور نگه می‌دارد؟ با کمال تعجب باز هم ممکن است اپل در این ماجرا نقش داشته باشد.

Qi2 و کنترل غالب اپل روی شرکت‌های اندرویدی

چیزی که ما آن را Qi2 می‌نامیم، در واقع یک استاندارد باز است؛ از این نظر که قرار است برای هر کسی قابل استفاده باشد. با این حال، همه می‌دانیم که اپل، سهم زیادی در توسعه Qi2 داشته و این را تا جایی پیش برده که اکثر لوازم جانبی مگ‌سیف با یکدیگر سازگار شده‌اند. در ظاهر، این یک پیروزی بزرگ برای کاربران اندرویدی به‌نظر می‌رسد، چراکه بدون محصور شدن در اکوسیستم بسته اپل، می‌تواند از تجربه مشابه مگ‌سیف بهره ببرند.

با این حال، اگر کمی عمیق‌تر فکر کنید، مشخص می‌شود که پروژه توسعه اپل روی Qi2 بیشتر یک کار سیاست‌مندانه با هدف خود شرکت بوده و این باعث گسترش نفوذ این کمپانی شده است.

بنابراین با چنین وضعیتی، تولیدکنندگان اندرویدی هم عجله‌ای برای استفاده از استاندارد شارژ بی‌سیمی ندارند که اپل آن را به‌صورت عمده (به‌عنوان پروژه جانبی از توسعه مگ‌سیف) ارائه کرده و حتی در مورد توسعه آن حرفی هم نزده است.

در واقع، اپل، استاندارد شارژ بی‌سیم Qi2 با همکاری چندین شرکت در هدف توسعه مگ‌سیف به‌وجود آورد و به همین دلیل است که آن را به‌عنوان پروژه جانبی از توسعه مگ‌سیف معرفی می‌کنیم. در همین حال، اپل تاکنون هیچ حرفی در مورد ارتقا این استاندارد شارژ بی‌سیم نزده و در صورتی که اپل برای توسعه آن دست به کار نشود، هیچ شرکت دیگری چنین اجازه‌ای ندارد.

با استفاده برندهای اندرویدی از Qi2 در گوشی‌های هوشمند آینده، در واقع مسیر نفوذ اپل روی اکوسیستم اندروید را هموارتر کرده‌اند و این برای شرکت‌های بزرگی مانند سامسونگ، شیائومی و گوگل که به کنترل اکوسیستم‌های خود عادت دارند، می‌تواند مشکل بزرگی باشد. مجهز کردن گوشی‌های اندرویدی به تکنولوژی Qi2 در حال حاضر به معنای واگذاری کنترل اکوسیستم اندروید به دست اپل و در عین حال، بدون هیچ مزیت واقعی برای شرکت‌ها و حتی کاربران است؛ چراکه در حال حاضر Qi2 پیشرفت‌های قابل‌توجه و حائز اهمیتی نسبت به نسخه قبلی ندارد.

همان‌طور که در بخش قبلی ذکر کردیم، Qi2 در واقع یک پوشش جدید برای همان Qi قدیمی با سرعت شارژ محدود 15 وات است. این ممکن بود که در سال‌های گذشته بتواند قابل‌قبول باشد، اما امروزه در سال 2025، با چنین سرعت‌های بالایی، واقعا قدیمی به‌نظر می‌رسد.

در حال حاضر، شرکت‌هایی مانند شیائومی و وان‌پلاس مدت‌هاست که شارژ بی‌سیم 50 واتی را ارائه می‌دهند. در حالی که کاربران برای دسترسی به این سرعت‌ها به شارژرهای اختصاصی نیاز دارند، اما همچنان محدودیت شارژ 15 وات Qi2 قدیمی و به‌نوعی تاریخ‌گذشته به‌نظر می‌رسد.

به‌عبارتی دیگر، برای چنین برندهایی، استاندارد شارژ بی‌سیم Qi2، به جای یک تحول، یک قدم به عقب در تکنولوژی شارژ بی‌سیم محسوب می‌شود و به همین دلیل هیچ‌گاه مسیر رو به عقب را انتخاب نمی‌کنند.

حتی اپل در این زمینه پیش رفته و با مدل‌های آیفون 16، سرعت شارژ مگ‌سیف را از 10 به 25 وات رسانده است. بنابراین، در حالی که تولیدکنندگان اندرویدی با سرعت محدود 15 واتی Qi2 دست‌وپنجه نرم می‌کنند، اپل بی‌سروصدا در حال بهبود راه‌حل‌های اختصاصی خودش است. پس آیا این می‌تواند یک حرکت حساب شده باشد که در آن اپل، ویژگی‌های محدودتری از تکنولوژی خودش را در Qi2 ارائه می‌دهد، در حالی که فضای گسترده‌‌تری را برای اکوسیستم خود در نظر گرفته تا با سرعت بیشتری تکامل یابد؟ در حال حاضر نمی‌توانیم به‌طور قطع به این موضوع پاسخ دهیم، اما مطمئنا شانس پذیرش گسترده Qi2 را بیشتر نکرده است.

اضافه کردن Qi2 به اکوسیستم اندروید زمان‌بر است

سومین دلیل اصلی که چرا هنوز استاندارد شارژ بی‌سیم Qi2 را در دستگاه‌های اندرویدی نمی‌بینیم، بسیار ساده است. در واقع به این سادگی نیست که تنها با استفاده از یک حلقه آهن‌ربا در طراحی گوشی، تولیدکننده‌ها بتوانند استاندارد شارژ بی‌سیم Qi2 را به گوشی‌هایشان بیاورند.

گوشی‌های هوشمند با دقت بسیار بالایی مهندسی شده‌اند و در نتیجه طرح‌های مورد استفاده در آن‌ها، اغلب از چندین سال قبل طراحی شده و برای سال‌ها همین طراحی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اضافه یک حلقه مغناطیسی با پنل پشتی ممکن است در ابتدا ساده به‌نظر برسد، اما همچنان می‌تواند به تغییرات داخلی قابل‌توجهی نیاز داشته باشد.

برای مثال گوشی HMD Skyline را در نظر بگیرید که در حال حاضر، تنها گوشی اندرویدی با حلقه مغناطیسی و در نتیجه با قابلیت پشتیبانی کامل از استاندارد شارژ بی‌سیم Qi2 است. این گوشی به‌طور قابل‌توجهی ضخیم‌تر از مدل‌های رقیب بوده و این تاحدی به‌ دلیل طراحی قابل تعمیر آن در نظر گرفته شده است، اما نباید فراموش کرد که به‌عنوان یکی از عوامل در چنین طراحی ضخیمی برای گوشی HMD Skyline، حلقه مغناطیسی قرار گرفته در پنل پشتی هم نقش مهمی می‌تواند داشته باشد.

همچنین می‌توانیم به گلکسی اس 25 اولترا هم اشاره کنیم که گمانه‌زنی‌های بسیاری قبل از عرضه، به مجهز بودن این گوشی به تکنولوژی شارژ بی‌سیم Qi2 اشاره می‌کردند. با این حال، پس از عرضه مشخص شده که به‌ دلیل اختلالی که حلقه مغنطیسی پشت گوشی در عملکرد قلم S Pen ایجاد می‌کرد، سامسونگ از مجهز کردن آن به این استاندارد شارژ بی‌سیم اجتناب کرده است. در همین راستا، سامسونگ همچنان مانند مدل‌های قبل، بهره‌مندی از تکنولوژی شارژ بی‌سیم را در مدل پرچمدار را به استفاده از کاورهای دارای حلقه مغناطیسی محدود کرده است.

در واقع، بسیاری از اجزای داخل گوشی‌های هوشمند به میدان‌های الکترومغناطیس حساس بوده و استفاه از لوازم جانبی مغناطیسی می‌تواند عملکرد آن‌ها را با اختلال همراه کند.

خوشبختانه این مشکل موقتی بوده و سامسونگ با برنامه Made for Galaxy تا حدی از Qi2 پشتیبانی کرده است. با این حال، مشکل همچنان پابرجاست؛ اگر یک لوازم جانبی مغناطیسی به پشت گلکسی ای 25 اولترا اضافه شود، قابلیت استفاده از S Pen به درستی کار نخواهد کرد. گوشی‌های سامسونگ هنوز فاقد آهنربای داخلی هستند که احتمالا به همین چالش‌های مهندسی مربوط می‌شود.

تولیدکنندگان گوشی می‌توانند مراحل پیچیده توسعه را به دیگر برندها بسپارند

حتی اگر برندهای گوشی به دلایلی که پیش‌تر گفتیم تمایلی به پذیرش Qi2 در وضعیت فعلی نداشته باشند، یک خبر خوب وجود دارد. با افزایش تعداد قاب‌های شخص ثالث مجهز به آهن‌ربا، هیچ برند اندرویدی مجبور نیست طرفداران وفادار خود را نادیده بگیرد.

مزایای هم‌ترازی مغناطیسی و پشتیبانی از لوازم جانبی Qi2 در حال حاضر برای تقریبا تمام گوشی‌های اندرویدی در دسترس است. پیش از معرفی Qi2، کارشناسان استفاده از قاب‌های مجهز به آهنربای مشابه مگ‌سیف را توصیه کرده بودند. حتی اگر از قاب استفاده نکنید، همیشه گزینه‌ حلقه‌های مغناطیسی چسبی وجود دارد. این راه‌حل ایده‌آلی نیست، اما با حداقل تلاش نتیجه‌ موردنظر را می‌تواند ارائه دهد.

سامسونگ برای افزایش سازگاری گلکسی اس 25 با Qi2، با تولیدکنندگان کاورهای مخصوص همکاری کرده است.

با این حال، یک مشکل اساسی وجود دارد؛ بسیاری از گوشی‌ها دارای سیم‌پیچ‌های شارژ بی‌سیمی هستند که اندکی با محل مورد انتظار کاربران تفاوت دارند.

برای مثال، در پیکسل ۸، بسیاری از قاب‌های مجهز به مگ‌سیف، حلقه‌ مغناطیسی را دور لوگوی گوگل قرار می‌دهند که در نگاه اول منطقی به نظر می‌رسد، اما در عمل سیم‌پیچ شارژ این گوشی در قسمت پایین‌تری قرار دارد. این عدم تطابق باعث می‌شود مزیت اصلی اتصال مغناطیسی یعنی شارژ کارآمد از بین برود. به جای هم‌راستایی کامل القایی، جریان‌های گردابی ایجاد می‌شود که منجر به اتلاف انرژی به‌صورت گرما و حتی آسیب احتمالی به باتری در طول زمان خواهد شد. این یک نقطه ضعف قابل‌توجه است که کاربران را مجبور می‌کند به دنبال قاب‌هایی با هم‌ترازی دقیق باشند.

خوشبختانه در این زمینه پیشرفت‌هایی در حال شکل‌گیری است. برای مثال، سامسونگ در سری اس 25 رویکردی فعالانه اتخاذ کرده است. این شرکت از طریق برنامه‌ی Made for Galaxy محل دقیق سیم‌پیچ شارژ را مشخص کرده و به تولیدکنندگان قاب مانند Spigen اجازه داده که حلقه‌ مغناطیسی را در مکان بهینه و دقیق‌تر قرار دهند.

این موضوع منجر به طراحی‌های متفاوتی در لوازم جانبی شده است، مانند کیف پول Qi2 سامسونگ برای اس 25 که دارای یک حلقه‌ برجسته برای جبران برآمدگی دوربین گوشی است. با این حال، این یک گام رو به جلو محسوب می‌شود. برای نخستین بار شاهد پشتیبانی رسمی از هم‌ترازی مغناطیسی در یک گوشی اندرویدی مطرح هستیم که می‌تواند یک پیروزی بزرگ برای کاربران باشد.

بنابراین با چنین ترفندهایی از برندهایی مانند سامسونگ، یکی از مشکلات اصلی که ارائه شارژ Qi2 در گوشی‌های اندرویدی بوده، با مشخص شدن محل دقیق سیم‌پیچ شارژ بی‌سیم و در نتیجه هم‌راستایی کامل آن‌ها برای انتقال انرژی بهینه‌تر و در عین حال حفظ سلامت باتری، رفع خواهد شد.

Qi2 بالاخره می‌تواند تغییری بزرگ و پذیرش گسترده را به همراه داشته باشد

اگر تاکنون تولیدکنندگان در پذیرش استاندارد اولیه Qi2 تردید داشتند، به نظر می‌رسد که این روند با نسخه‌ی جدید Qi2.2 در حال تغییر است. گوگل و سامسونگ تأیید کرده‌اند که به‌طور فعال روی این نسخه‌ی جدید کار می‌کنند و نشانه‌های اولیه نشان می‌دهند که این استاندارد می‌تواند یکی از بزرگ‌ترین انتقادات وارد به Qi2 را برطرف کند: سرعت پایین شارژ بی‌سیم.

واحد نیمه‌هادی سامسونگ اخیراً از S2MIW06 رونمایی کرده است، یک تراشه‌ی مدیریت انرژی جدید که قادر است تا ۵۰ وات توان شارژ بی‌سیم را ارائه دهد. این یک تغییر بزرگ محسوب می‌شود، اما نباید فراموش کرد که تولیدکنندگان گوشی احتمالاً به دلیل نگرانی‌های مربوط به ایمنی و گرما از پتانسیل کامل این تراشه استفاده نخواهند کرد. با این حال، Qi2.2 می‌تواند سرعت شارژی هم‌سطح یا حتی فراتر از راهکارهای اختصاصی برخی برندهای اندرویدی ارائه دهد.

Qi2 می‌تواند شارژ سریع‌تر و دلیلی قانع‌کننده برای پذیرش این استاندارد جدید را فراهم کند.

البته، افزایش سرعت شارژ به‌تنهایی تمام چالش‌های Qi2 را حل نخواهد کرد، اما نسخه‌ی جدید همچنین فرصتی برای برندهای اندرویدی است تا برخی از نواقص دیگر استاندارد اولیه را نیز برطرف کنند.

برای مثال، یکپارچگی نرم‌افزاری لوازم جانبی تاکنون در اکوسیستم اندروید ضعیف بوده است. در حالی که کیف پول رسمی اپل از قابلیت Find My پشتیبانی می‌کند و پاوربانک‌های مغناطیسی میزان شارژ را در نرم‌افزار نشان می‌دهند، هنوز هیچ‌یک از این قابلیت‌ها در اکوسیستم Qi2 وجود ندارد. با این حال سامسونگ و گوگل می‌توانند سرانجام اکوسیستمی مشابه مگ‌سیف در آیفون را برای پلتفرم اندروید پیاده‌سازی کنند.

بنابراین، اگرچه مسیر Qi2 تاکنون ناامیدکننده بوده است، اما دلیلی برای امیدواری وجود دارد. این استاندارد در حال تکامل است و با ورود برندهای بزرگ به این حوزه، Qi2 بالاخره می‌تواند به وعده‌ای که مدت‌ها در انتظارش بودیم، جامه‌ عمل بپوشاند. با این حال تا آن زمان، Qi2 یادآوری خوبی است که حتی امیدبخش‌ترین و هیجان‌انگیزترین فناوری‌ها نیز می‌توانند سال‌ها درگیر تاخیر شوند، اگر همه‌چیز طبق برنامه پیش نرود.