خطر پنهان تکنولوژی نویز کنسلینگ برای شنوایی کودکان

براساس گزارش اخیرا منتشر شده، متخصصان ارتباط احتمالی بین استفاده از هدفون‌هایی با قابلیت نویز کنسلینگ و اختلال پردازش شنوایی (APD) در جوانان و افراد کم سن را بررسی کرده‌اند. در همین ابتدا بهتر است اشاره کنیم که احتمالا نتایج این پژوهش برای بسیاری از والدینی که فکر می‌کنند این دستگاه‌ها برای تمرکز کودکانشان مفید هستند، شوکه‌کننده خواهد بود.

به‌ویژه والدین کودکان دارای مشکلات عصبی که استفاده از هدفون‌های نویز کنسلینگ را به‌عنوان ابزاری حیاتی می‌دانند که به کودکانشان کمک می‌کند در محیط‌هایی که ممکن است برایشان طاقت‌فرسا شود، بتوانند حضور داشته باشند. در واقع، این گزارش به وجود یک پیوند احتمالی بین APD و توصیه‌هایی که معمولا به والدین در مورد استفاده از هدفون‌ها برای کودکان داده می‌شود، اشاره می‌کند.

به‌طور معمول، نگرانی اصلی در مورد هدفون‌ها این است که کودکان با سطح صدای ناامن گوش می‌کنند و این سطح صدای بالا می‌تواند در مدت زمان کوتاهی منجر به کاهش شنوایی ناشی از سروصدا زیاد شود. با این حال، این سکوت است، نه سروصدا که باعث شده شنوایی‌شناسانی که با در این پژوهش حضور داشته‌اند، نسبت به تأثیر هدفون‌های نویز کنسلینگ بر مغز کودکان ابراز تردید کنند.

اختلال APD چیست؟

طبق گفته کلینیک مایو، APD نوعی اختلال کم‌شنوایی است که به دلیل تاثیر علل مختلف بر بخشی از مغز که نحوه شنیدن را پردازش می‌کند، به‌وجود می‌آید. به‌عبارت دیگر، ممکن است حتی فرد شنوایی طبیعی داشته باشد، اما همچنان علائم APD در آن دیده شود که می‌تواند شامل اختلال در این که صدا از کجا می‌آید، درک کلماتی که به سرعت یا در یک فضای پر سروصدا گفته می‌شوند و توجه کردن باشد. در واقع، در این اختلال، مشکل در سیستم صداپردازی و دریافت صداها نبوده و به سیستم پردازشی صوتی مغز مربوط می‌شود.

اگرچه هیچ درمان شناخته‌ شده‌ای برای APD وجود ندارد، اما این بیماری قابل درمان است و به مرور زمان قدرت پردازش شنوایی در بیماران بهبود می‌یابد.

چرا هدفون‌های دارای قابلیت نویز کنسلینگ ممکن است باعث APD شوند؟

براساس اطلاعات ارائه شده توسط کلینیک مایو، مشکل APD در کودکان با مسائل هنگام تولد، مانند وزن کم در بدو تولد، تولد زودرس یا عفونت‌های مکرر گوش مرتبط است. با این حال، شنوایی‌شناسانی که در این پژوهش حضور داشتند، به افزایش تعداد جوانان و کودکانی که با مشکلات شنوایی مرتبط به آن‌ها ارجاع داده شده بودند، اشاره می‌کنند. پژوهشگران تاکید کردند که قدرت شنوایی این افراد در زمان آزمایش کاملا طبیعی بوده و این در توانایی برای آن‌ها برای پردازش صدا است که مشکل دارند.

در این گزارش، همچنان به یک فرد 25 ساله به نام سوفی اشاره کرده که به‌خاطر شغل خود در جایگاه دستیار اداری یک شرکت، مجبور بود در بیشتر سخنرانی‌ها به صورت آنلاین و با زیرنویس شرکت کند. این گزارش شرح می‌دهد سوفی پس از مدتی شرکت در جلسه‌های آنلاین، متوجه تغییری در قدرت شنوایی خود می‌شود. پزشک شنوایی‌شناس او علت APD سوفی را مشخص نکرده، اما با این وجود به هدفون نویز کنسلینگ سوفی اشاره کرده که او تا 5 ساعت در روز از آن به‌عنوان عامل احتمالی استفاده می‌کند.

این تئوری، همان‌طور که توسط کلر بنتون، معاون آکادمی شنوایی‌شناسی بریتانیا توضیح داده شده، این است که قابلیت نویز کنسلینگ با مسدود کردن صداهای روزمره مانند بوق خودروها، این احتمال وجود دارد که مغز به‌طور ناخودآگاه صداها را فراموش کرده و برخی از آن‌ها را به‌صورت نامعمولی فیلتر کند. در واقع، قابلیت نویز کنسلینگ، محیط واحدی را برای فرد ایجاد می‌کند که فقط می‌تواند به صداهایی گوش دهد که در این محیط وجود دارند و البته خودش هم می‌خواهد. در چنین شرایطی، داده‌های فعلی مغز در استفاده‌های چندین باره به چالش کشیده شده و در واقع مغز نمی‌تواند این صداها را حتی با دریافت هم پردازش کند.

به‌نوعی می‌توان گفت که حتی افراد مبتلا به اختلال APD نمی‌توانند صداهایی مانند صدا بوق خودروها در مغز خود شبیه‌سازی کنند و به‌نظر می‌رسد یکی از متهمین اصلی این ماجرا، قابلیت نویز کنسلینگ موجود در هدفون‌ها است.

نظرات کلی پژوهشگران

افراد فعال در این زمینه، پس از ارائه گزارش‌های فعلی، به‌صورت کنجکاوانه به سراغ دیگر پژوهشگران هم رفته‌اند تا در مورد نظرات آن‌ها هم در این خصوص مطلع شوند. در این میان، به سراغ دکتر روث رایسمن، استاد کمکی شنوایی‌شناسی در بروکلین و نیویوک رفته‌اند و او اشاره کرده حتی برخی از بیماران مبتلا به APD، علاقه دارند از هدفون‌هایی با قابلیت نویز کنسلینگ استفاده کنند و به همین دلیل او وجود چنین ارتباطاتی را رد می‌کند. دکتر رایسمن سالانه بین 150 تا 250 بیمار مبتلا به اختلال APD را از تمام گروه‌های سنی شناسایی می‌کند و براساس تجربه خود اعلام کرد: من معتقد نیستم که بین هدفون‌های نویز کنسلینگ و ایجاد اختلال پردازش شنوایی ارتباطی وجود داشته باشد.

دکتر رایسمن همچنین اعلام کرد که از هرگونه مطالعه قابل اعتمادی که همبستگی قابل‌توجهی را نشان دهد، استقبال می‌کند. با این حال، تاکید کرد تا به امروز هیچ مورد مشخصی را ندیده است. دکتر رایسمن در مورد توصیه به همه بیماران خاطرنشان کرد که استفاده از هدفون‌ها را برای مدت طولانی کنار بگذارند، به‌طور منظم استراحت کنند و صداها را کاهش دهند تا آسیبی به گوش‌ها وارد نشود.

مردیث رسنیک، مدیر ارتباطات انجمن کم‌شنوایی آمریکا (HLAA) هم معتقد است که این انجمن نمی‌تواند در مورد APD یا هر رابطه احتمالی با هدفون‌های نویز کنسلینگ اظهار نظر کند و همچنان دوباره توصیه دکتر رایسمن را تکرار کرد: مردم باید از هدفون‌ها و ایربادزها در حجم صدای پایین استفاده کرده و مدت زمان استفاده را هم محدود کنند.

به تحقیقات بیشتری نیاز است

مقاله منتشر شده شامل چندین درخواست برای مطالعات بیشتر در مورد ارتباط احتمالی بین APD و هدفون‌های دارای قابلیت نویز کنسلینگ است، اما همچنین به دشواری انجام این تحقیق اشاره می‌کنند. وین ویلسون، دانشیار دانشکده بهداشت و علوم توان‌بخشی در دانشگاه کوئینزلند، گفت:

«جزئیات تعیین‌کننده هستند؛ پاسخ این پرسش احتمالاً به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله نوع صدا، محیط، نویز، روش حذف نویز، مدت زمان استفاده و همچنین سن کودک.»

والدینی که نگران تاثیر هدفون‌های نویز کنسلینگ هستند، باید در نظر داشته باشند که نه‌تنها هیچ شواهد علمی دقیقی برای تأیید ارتباط بین این هدفون‌ها و اختلال پردازش شنوایی (APD) وجود ندارد، بلکه نگرانی متخصصان شنوایی‌شناسی بیشتر بر اساس مشاهده همزمان افزایش استفاده از این دستگاه‌ها و افزایش تشخیص APD در کودکانی است که سابقه پزشکی معمول این اختلال را ندارند.

به‌طور کلی، هیچ‌یک از پژوهشگرانی که در این مصاحبه شرکت داشتند، ادعا نکرده‌اند که هدفون‌های نویز کنسلینگ عامل بروز APD هستند. البته باید به این مورد هم اشاره کرد که این تحقیق، فعلا اولین پژوهشی است که به این زمینه قدم گذاشته و تحقیقات آتی می‌توانند موضوع را روشن‌تر کنند.