4 تغییر حیاتی که پرچمداران اندرویدی به آن نیاز دارند

امروزه به‌لطف پیشرفت پلتفرم اندروید، گوشی‌های پرچمدار بسیار قدرتمندی ظهور کرده‌اند که روز به روز با بهبود عملکرد، مخاطبان بیشتری را جذب می‌کنند. با این حال، دسته دیگری از گوشی‌های هوشمند در چند سال اخیر پا به عرصه وجود گذاشته‌اند که علیرغم قیمت اقتصادی، قابلیت‌ها و عملکردی در حد گوشی‌های رده‌بالا ارائه می‌دهند؛ گوشی‌های میان‌رده که بعضا با نام قاتل پرچمدار هم شناخته می‌شوند، فاصله با گوشی‌های پرچمدار را کاهش داده‌ و امروزه افراد در سردرگمی خاصی میان انتخاب گوشی پرچمدار و میان‌رده قرار گرفته‌اند. 
البته فروش گوشی‌های میان‌رده هم سود قابل‌توجهی را نصیب برندهای تولیدکننده کرده‌اند، اما برای حفظ جایگاه گوشی‌های پرچمدار و ارائه قابلیت‌های پیشرفته‌تر، باید سریعا تغییراتی را در آن‌ها ایجاد کنند.

گوشی‌های پرچمدار نباید انتخاب‌های کاربران را محدود کنند

امروزه تصمیمات اغلب شرکت‌ها به‌گونه‌ای شده که با تغییرات بحث‌برانگیزی که انجام می‌دهند، بیشتر منافع خود را نسبت به تامین نیازهای خریدار در نظر می‌گیرند. برای مثال، سال‌ها پیش که شرکت‌های مختلف، اسلات کارت میکرو اس‌دی را از گوشی‌های پرچمدار خود حذف کردند، در پی آن به توجیه این اقدام با دلایلی همچون خطرات احتمالی برای کاربران پرداختند.

عملکرد حافظه داخلی از نظر سرعت نسبت به کارت‌های میکرو اس‌دی بالاتر است، با این حال گوشی‌های پرچمدار نباید به عملکرد بالا محدود شوند. گوشی‌های پرچمدار با ارائه امکان ذخیره بیشتر داده‌ها روی گوشی از طریق کارت‌های میکرو اس‌دی، می‌توانند دوباره نظر مخاطبان را جلب کنند. در واقع، ترفند تولیدکننده‌ها این است که برای افزایش قیمت نهایی گوشی، امکان ارتقا حافظه از طریق کارت میکرو اس‌دی را جلوگیری کرده و در عوض افزایش حافظه داخلی گوشی، هزینه بیشتری را برای کاربران تحمیل می‌کنند.

مشابه همین موضوع، برای جک‌های هدفون نیز رخ داد و تولیدکننده‌ها، آن‌ها را به‌خاطر دلایلی همچون ایجاد فضای بیشتر برای سایر اجزا در برخی مدل‌ها حذف کردند. اخیرا، برای کاهش ضایعات الکترونیکی، حتی شارژرها نیز از جعبه گوشی حذف شده‌اند. به‌طور کلی، این تغییرات ابتدا در مدل‌های پرچمدار آزمایش شده و سپس در زمانی که مصرف‌کنندگان گزینه دیگری جز قبول شرایط ندارند، در گوشی‌های میان‌رده نیز اعمال می‌شود.

البته این تاثیری برای خریداران مدل‌های پرچمدار ندارد، زیرا آن‌ها تمایل بیشتری برای خرید لوازم جانبی اضافی دارند و احتمالا به‌عنوان پذیرنده‌های اولیه این شرایط مورد استقبال شرکت‌ها قرار می‌گیرند. در چنین شرایطی، شرکت‌های این تمایل به خرید جایگزین را به‌عنوان یک احساس کاذب تقاضا در نظر می‌گیرند. زمانی که این تغییرات سال‌ها بعد مورد پذیرش قرار بگیرند، تولیدکنندگان گوشی به آرامی آن‌ها را در گوشی‌های میان‌رده نیز معرفی کرده و افراد با در نظر گرفتن نسبت قیمت به ارزش آن، هزینه آن را قبول می‌کنند.

کنترل حریم خصوصی مبتنی‌بر سخت‌افزار

در مورد سیاست‌های مربوط به حریم خصوصی، لپ‌تاپ‌های ویندوزی و گوشی‌های اندرویدی می‌توانند درس‌های زیادی از هم یاد بگیرند. به‌عنوان مثال، شاتر حریم خصوصی در لپ‌تاپ لنوو یوگا آی 7 نمونه قابل‌توجهی است که با پیاده‌سازی در گوشی‌های اندرویدی، می‌توان شاهد تحولات چشم‌گیری در زمینه نقض حریم خصوصی کاربران و جلوگیری از آن بود. در مقابل، دوربین‌های سلفی پاپ‌آپ در گوشی‌هایی مانند وان‌پلاس 7 پرو می‌تواند جایگزین بسیار خوبی برا شاترهای حفظ حریم خصوصی لپ‌تاپ باشند، زیرا در صورت عدم استفاده به حالت مخفی تبدیل می‌شدند.

با این حال، به‌دلیل نگرانی‌های مربوط به قابلیت اطمینان و افزایش وزن گوشی، هرگز به‌طور گسترده مورد استفاده قرار نگرفتند. وان‌پلاس در سال 2020 با سری وان‌پلاس 8، برای همیشه استفاده از چنین سخت‌افزارهای حفظ حریم خصوصی را کنار گذاشت.

استفاده دوباره از دوربین‌های سلفی پاپ‌آپ به‌دلیل نکات منفی آن ممکن است ایده خوبی نباشد، اما هر ایده‌‌ای نیز می‌تواند زمینه‌ساز تحولات بزرگی باشد. یک شاتر حریم خصوصی یا یک سویچ توقف فعالیت دوربین سلفی می‌تواند این آرامش را به کاربران در خصوص حفظ و تامین حریم خصوصی آن‌ها بدهد. در برخی برندهای نه‌چندان شناخته شده مانند PinePhone، از شش سویچ مختلف استفاده شده تا کاربران بتوانند کنترل بیشتری را روی گوشی‌ اندرویدی خود داشته باشند.

در حالی که معرفی یک شاتر حفظ حریم خصوصی شبیه به لپ‌تاپ در دوربین سلفی گوشی می‌تواند یک چالش مهندسی باشد، افزودن سویچ توقف فعالیت دوربین سلفی در یکی از لبه‌ها می‌تواند پیچیدگی بیشتری داشته باشد. این راهی برای استفاده از فضای نسبت به دکمه میوت یا اکشن باتن است.

به غیر از دوربین سلفی، یک دکمه اختصاصی غیرفعال کردن میکروفون هم می‌تواند یکی دیگر از موارد فوق‌العاده باشد. یک سویچ سخت‌افزاری برای کنترل میکروفون، گزینه‌های کنترلی مبتنی‌بر نرم‌افزار موجود را تکمیل می‌کند.

به جای تکیه بر مجوزهای دسترسی برنامه که بدافزارها می‌توانند آن‌ها را دستکاری کنند، یک دکمه اختصاصی خاموش کردن میکروفون درجه بیشتری از کنترل را به ارمغان می‌آورد تا اطمینان حاصل شود که هیچ کس دیگری به چیزهایی که کاربر می‌گویید گوش نمی‌دهد؛ حتی زمانی که گوش به بدافزار آلوده شده است.

حذف برنامه‌های اضافی در حالت پیش‌فرض گوشی

امروزه واقعا کاربران از دسترسی به ابزارهای مفید در گوشی استقبال می‌کنند، اما کمتر کاربری وجود دارد که از وجود دو ابزار متفاوت برای انجام یک کار راضی باشد. حتی در بهترین گوشی‌های اندرویدی هم برنامه‌های اضافی زیادی پیدا می‌شود.

اگر از گوشی‌های گلکسی استفاده می‌کنید، مطمئنا با برنامه‌های پیش‌فرض سامسونگ مانند Samsung Internet، Samsung Notes و Samsung Calendar و همچنین برنامه‌های از پیش نصب شده گوگل که محبوبیت بیشتری دارند، مواجه شده‌اید. علاوه‌بر این‌ها، حضور برنامه‌های شخص ثالثی مانند چندین نرم‌افزار از اکوسیستم مایکروسافت 365 نیز در گوشی‌های سامسونگ به چشم می‌خورد.

چنین سیاست‌ها تنها به سامسونگ محدود نمی‌شود و برندهایی مثل وان‌پلاس که زمانی مدعی یک تجربه بی‌آلایش اندروید بودند، حالا به برنامه‌های از پیش نصب شده اضافی آلوده شده است. در حالی که برخی برنامه‌ها مانند Link to Windows می‌توانند کاربردی باشند، اما برنامه‌هایی مانند OnePlus Membership و Community هیچ هدف واقعی را دنبال نمی‌کنند؛ مگر اینکه از علاقه‌مندان به وان‌پلاس و برنامه‌های آن باشید. در عوض، این برنامه‌ها حافظه ارزشمند گوشی را پر کرده و حتی بدتر از آن، این شرکت در برخی مدل‌ها این برنامه‌های اضافی را در تعداد بیشتری به کاربران تحمیل می‌کند.

گوگل نیز در این میان از تمام فرصت‌ها استفاده کرده و حالا برنامه‌های آن در اکثر گوشی‌های اندرویدی حضور دارد و با ورود سری پیکسل 9 که مملو از قابلیت‌های اضافی هوش مصنوعی است، اوضاع در مسیر وخیم‌تر شدن قرار دارد.

خوشبختانه، برخی از برنامه‌ها به راحتی می‌توان حذف کرد، اما بسیاری از آن‌ها این‌طور نیستند. به‌عنوان مثال، برنامه اینترنت سامسونگ تنها امکان غیرفعال شدن دارد و کاربر نمی‌تواند آن را به‌طور کامل از گوشی حذف کند. اگر برای وب‌گردی از کروم استفاده می‌کنید، برنامه اینترنت سامسونگ تنها ابزار غیرضروری است که هدفی جز ممانعت از افزایش فضای ذخیره‌سازی برای حفظ موارد بیشتر ندارد. حتی بدتر از آن گاهی اوقات می‌تواند در عملکرد گوشی نیز اختلال ایجاد کند.

از آنجایی که فاصله بین میان‌رده‌ها و پرچمداران اندرویدی در آستانه محو شدن قرار دارد، در نتیجه وقت آن رسیده تا تولیدکنندگان گوشی، موارد مهمی را به خریداران مدل‌های پرچمدار ارائه دهند. ممکن است برای شرکت‌های این مقدور نباشد که گوشی‌هایی بدون نرم‌افزار اضافی یا bloatware معرفی کنند، زیرا با نصب پیش از استفاده آن‌ ابزارها، مشوق‌های مالی دریافت می‌کنند. با این حال، می‌توانند مقدار برنامه‌های bloatware را به حداقل رسانده یا راه آسانی برای خلاص شدن از شر آن‌ها را در اختیار کاربران قرار دهند. حداقل برای کسانی که هزینه قابل‌توجه اضافی برای یک پرچمدار را پرداخت کرده‌اند، یک تجربه اندروید خالص‌تر می‌تواند ارزش گوشی‌های پرچمدار را ارتقا دهد.

به‌روزرسانی‌های سریع‌تر در همه مدل‌های پرچمدار

از آن‌جایی که سرعت پیشرفت سخت‌افزاری در گوشی‌های هوشمند بالاتر رفته است، هیچ دلیلی برای خرید هر سال یک پرچمدار وجود ندارد. با این حال، در بخش نرم‌افزاری، یکی دیگر از پیشرفت‌های مهم که تولیدکنندگان گوشی ممکن است در نظر بگیرند، به غیر از تحمیل حداقل برنامه‌های bloatware، مکانیزم قوی‌تر برای عرضه به‌روزرسانی‌های مداوم نرم‌افزاراست. در حالی که یک گوشی رده‌بالا دو ساله عملکردی مشابه آخرین پرچمدار در سناریوهای استفاده واقعی دارد، به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری همیشه در گوشی‌های قدیمی‌تر دیر ارائه می‌شوند.

در واقع، خریداران انتظار دارند که شرکت‌ها در عرضه به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری، حداقل در مدل‌های پرچمدار، اختلافی بین مدل‌های قدیمی و جدید قائل نشوند. با توسعه نرم‌افزار و کارایی بیشتر، برای تولیدکنندگان گوشی دشوار نخواهد بود که به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری را سریع‌تر برای مدل‌های پریمیوم قدیمی‌تر ارائه دهند، البته در همان بازه‌ای که مدل‌های جدیدتر را شامل نشود.

تولیدکنندگان گوشی نیاز دارند دوباره مسیر درست جلب رضایت کاربران را از پیش بگیرند تا به فروش قابل‌توجهی برسند. شرکت‌ها همیشه به نوآوری نیاز دارند تا چرخه مدل‌های جدید محصولات را در کانون توجهات قرار دهند. در واقع، اگر در چند سال آینده برخی نوآوری‌های پیشگامانه در حوزه سخت‌افزار اتفاق بیافتد، پیاده‌سازی آن تکنولوژی به اندازه کافی برای ترغیب افراد در خصوص به‌دست آوردن افکار عمومی، می‌تواند جریان رقابت گوشی‌های هوشمند را تغییر دهد.

با این حال، آن‌چه که می‌تواند وضعیت فعلی گوشی‌های پرچمدار را بهبود دهد، برطرف کردن ساده‌ترین مشکلات به روش‌های خیلی ساده است.