موتورولا برای عقب نماندن از سامسونگ باید روی بخش نرم‌افزاری تمرکز بیشتری کند

به‌طور کلی، رویکرد موتورولا به اندروید جالب است. ارتباط نزدیک این شرکت با گوگل هنوز هم در وضعیت فعلی HelloUX مشهود است. مدل Razr Plus (2024) به دلایل مختلفی از جمله صفحه‌نمایش خارجی، رنگ‌های زنده صفحه نمایش و طراحی جذاب و راحت آن، می‌تواند جایگزین  Galaxy Z Flip 6 سامسونگ باشد.

موتورولا همچنین تلاش بیشتری برای بهبود سرعت شارژ، اصلاح تنظیمات دوربین و افزایش کیفیت ساخت از خود نشان داده است. و اکنون از گوشی‌های اقتصادی تا پرچمدارها، با گوگل و سامسونگ توان رقابت دارد؛ اما یک نکته باعث می‌شود که موتورولا نتواند به رقبای خود برسد، و آن به بروزرسانی‌های نرم‌افزاری است که در سال 2024 از رقبای خود جا مانده است.

بهترین راه برای توضیح مشکل با موتورولا و در مقایسه با سامسونگ این است که یک سناریوی فرضی بررسی شود. فرض کنید 200 دلار در اختیار دارید و باید بین دو گوشی انتخاب کنید. هر دو دارای دوربین اصلی 50 مگاپیکسلی، نمایشگر 6.5 اینچی، جک هدفون و فضای ذخیره‌سازی قابل ارتقا هستند، اما یکی 150 دلار قیمت دارد و دیگری تمام 200 دلار شما را می‌طلبد. تا اینجا تفاوت زیادی وجود ندارد، پس چرا یکی از آن‌ها اینقدر بیشتر قیمت دارد؟

در نهایت به بخش نرم‌افزاری مشخصات می‌رسید و دلیل این اختلاف قیمت آشکار می‌شود. یکی از گوشی‌ها (گوشی ارزان‌تر) تنها قرار است یک بروزرسانی اندروید دریافت کند، در حالی که دیگری برای چهار بروزرسانی برنامه‌ریزی شده و یک سال دیگر هم پشتیبانی امنیتی خواهد داشت. با توجه به اینکه همه چیز تقریباً مشابه است، مسلماً گوشی دوم انتخاب می‌شود. اگر اینطور باشد، احتمالاً Galaxy A15 5G از سامسونگ به جای Moto G Play (2024) انتخاب شده و انتخاب منطقی است.

واقعاً تفاوت‌های دیگری نیز وجود دارد که این دو گوشی را از هم متمایز می‌کند، اما هیچ‌کدام از آن‌ها به اندازه پشتیبانی نرم‌افزاری بلندمدت ارزشمند نخواهد بود. وقتی محدود به سخت‌افزار در یک گوشی اقتصادی هستید، عمر مفید گوشی به شدت ارزشمند می‌شود. با Moto G Play (2024)، عملاً 149 (حدود 10 میلیون تومان) دلار هزینه می‌شود و فقط کمی بیش از یک سال گوشی بروزرسانی می‌شود. تمام بودجه صرف یک بروزرسانی نرم‌افزاری می‌شود که گوشی فقط به اندروید 14 به‌روزرسانی خواهد شد، نسخه‌ای که چند ماه قبل از عرضه گوشی منتشر شده بود. در این حالت، حدود 12.50 دلار در ماه برای آن یک بروزرسانی پرداخت می‌شود و بعد از آن گوشی تقریباً به پایان عمر خود می‌رسد.

از طرف دیگر، Galaxy A15 5G حداقل 200 دلار (حدود 13.5 میلیون تومان) می‌طلبد تا چهار سال گوشی بروزرسانی شود. این معادل حدود 4.15 دلار در ماه یا 50 دلار برای هر بروزرسانی اصلی اندروید است که از هر نظر ارزش بهتری دارد. اگر این کافی نیست، سامسونگ همچنین Galaxy A16 5G را معرفی کرده است که نسبت به A15 5G با شش سال بروزرسانی برتری بیشتری دارد و این موضوع باعث می‌شود که هزینه آن در طول عمرش حتی کمتر شود.
با کمی هزینه بیشتر، می‌توان یک دستگاه Pixel A خرید که با وعده بروزرسانی نرم‌افزاری مشابه و بهترین پردازش تصویر ارائه می‌شود (Pixel 8a هفت سال بروزرسانی اندروید را ارائه می‌دهد). همچنین باید  یادآور شد که حتی اگر یک گوشی موتورولا با وعده بروزرسانی مناسب (شاید سه سال پشتیبانی از اندروید) باشد، نباید انتظار داشت که این بروزرسانی‌ها به سرعت ارائه شوند.

اگرچه Moto G Play (2024) باعث نا امیدی کاربران در بروزرسانی ها شده است، اما این اولین بار نیست که گوشی‌های موتورولا به خاطر کمبود بروزرسانی‌ها خریداران را نا امید می‌کند. درست است که انتظار می‌رود یک گوشی اقتصادی در مقایسه با یک پرچمدار بروزرسانی کم تری داشته دریافت کند، اما به نظر می‌رسد موتورولا هم در این زمینه عجله‌ای ندارد. برای مثال، Motorola Razr Plus (2023) یکی از گوشی‌های تاشو جذاب بازار عملکرد مناسبی در بروزرسانی ها نداشت.

زمانی که اندروید 14 منتشر شد؛ رقبای نزدیک موتورولا یعنی گوگل و سامسونگ نسخه جدید اندروید را قبل از پایان سال 2023 برای دستگاه‌های پرچمدار خود ارائه کردند، مدل Razr Plus  سال جدید را با همان نرم‌افزاری که با آن عرضه شده بود آغاز کرد. زمستان گذشت و بهار هم آمد و درست زمانی که روزهای ابتدایی تابستان شروع شد، Razr Plus  اندروید 14 را دریافت کرد. 

اکنون برای اندروید 15 نیز، Google Pixel 9 Pro  بروزرسانی را دریافت کرده است و هر دو گوشی Galaxy Z Flip 6 و Razr Plus (2024) نیز اندروید 15 را دریافت خواهند کرد؛ اما کسی نمی‌داند چه زمانی این بروزرسانی‌ها ارائه خواهد شد. اگر موتورولا و سامسونگ طبق برنامه قبلی خود پیش بروند، تا کریسمس One UI 7 را روی Galaxy Z Flip 6 خود خواهد داشت و آخرین نسخه Hello UX نیز روی Razr Plus احتمالا در سال جدید انتشار پیدا کند.

البته بزرگ‌ترین مشکل رویکرد تأخیری موتورولا به بروزرسانی‌ها تنها مربوط به اولین بروزرسانی نیست، بلکه به باقی بروزرسانی‌ها نیز مربوط می‌شود بروزرسانی‌ها در راه هستند، اما کاربران باید منتظر بمانند تا نوبتشان شود. ممکن است یک سال پیش هزار دلار برای گوشی تاشو جدید خود هزینه کرده باشند، اما باید منتظر بمانند تا موتورولا بروزرسانی را برای کسانی که امسال هزار دلار برای گوشی تاشو جدیدشان پرداخت کرده‌اند آماده کند. انتظار 11 ماهه برای اندروید 14 تبدیل به انتظار 13 ماهه برای اندروید 15 می‌شود و سپس 15 ماه برای اندروید 16، و بعد دیگر هیچ بروزرسانی نخواهد داشت. 

سامسونگ نیز در این زمینه  تا حدودی عملکرد مشابهی دارد. پرچمداران قدیمی‌تر این شرکت در نهایت به حاشیه می‌روند و ویژگی‌های هوش مصنوعی جدید ابتدا برای مدل‌های جدیدتر عرضه می‌شود و سپس به مدل‌های قدیمی‌تر منتقل می‌گردد. با این حال، زمانی که اولین بروزرسانی مهم تنها چند ماه پس از عرضه نسخه جدید سیستم‌عامل ارائه می‌شود. شاید سه ماه برای اندروید 15 به چهار ماه برای اندروید 16 و شش ماه برای اندروید 17 تبدیل شود، اما همچنان این روند سریع‌تر از زمان‌هایی است که موتورولا برای آماده‌سازی اندروید 14 برای بهترین گوشی خود صرف کرد. هرچند ممکن است افراد ترجیح دهند از Razr Plus استفاده کنند.

موتورولا نمی‌تواند از نظر تعداد بروزرسانی‌ها با سامسونگ رقابت کند، کافی است برای رفع مشکل چند بروزرسانی بیشتر اضافه کرده و آن‌ها را سریع‌تر ارائه دهد. اما واقعیت کمی پیچیده‌تر از این است. اگر موتورولا تعداد بروزرسانی‌های وعده داده شده برای Moto G Play (2024) را دو برابر کند، تنها اندروید 15 به برنامه اضافه خواهد شد. این یک پیشرفت است، اما نه پیشرفت خیلی بزرگ. زیرا Moto G Play (2024) با اندروید 13 عرضه شده و اضافه کردن یک بروزرسانی دیگر باعث می‌شود این گوشی قبل از تولد یک سالگی‌اش قدیمی شود  که ارزش زیادی برای پول کاربران اضافه نمی‌کند.

موتورولا باید نحوه عملکرد بروزرسانی‌های اندروید را بازنگری کند. نباید اندروید 14 را به عنوان نقطه پایانی برای گوشی‌ که با اندروید 13 عرضه شده در نظر گرفت، به ویژه وقتی که این گوشی مدت زیادی پس از عرضه نسخه قبلی وارد بازار شده است. موتورولا یا باید تمایل داشته باشد که چندین سال بروزرسانی سریع‌تر را در همه مدل‌ها تضمین کند یا برخی بروزرسانی‌ها را نادیده بگیرد. اگر Moto G Play (2024) با اندروید 13 عرضه می‌شد و وعده می‌داد که اندروید 15 را با نادیده گرفتن اندروید 14 یا صرفاً عدم شمارش آن به عنوان یک بروزرسانی ارائه دهد، جای نگرانی نبود. مطمئناً، این گوشی برای چند ماه قدیمی می‌شد، اما ارائه فوری اندروید 15 به سرعت ارزش بیشتری به یک گوشی می‌داد.

روش دیگری که موتورولا می‌تواند نحوه بروزرسانی‌های اندروید را بازنگری کند، این است که محدودیت سختی بر روی آن‌ها نگذارد. به جای اینکه بگوید یک گوشی دو بروزرسانی عمده و سه سال پشتیبانی امنیتی دریافت خواهد کرد، بهتر است حداقل تعداد بروزرسانی‌ها را وعده دهد و در عین حال امکان پشتیبانی بیشتر را باز بگذارد. برای مثال، اپل هیچ محدودیتی برای تعداد بروزرسانی‌های iOS که آخرین آیفون دریافت خواهد کرد، قائل نمی‌شود و این بروزرسانی‌ها سال به سال ارائه می‌شوند تا زمانی که دیگر امکان‌پذیر نباشند. البته اپل به دلیل کنترل توسعه  چیپ‌ست و هم iOS می‌تواند این کار را انجام دهد، اما موتورولا نیز می‌تواند مشابه این را در مقیاس کوچکتر انجام دهد. پردازنده Snapdragon 480 گوشی Moto G Play قطعاً نمی‌تواند شش سال بروزرسانی را ساپورت کند، و کمتر کسی می‌خواهد یک گوشی 4G در سال 2030 داشته باشد، اما به هر حال می‌تواند بیش از یک بروزرسانی را مدیریت کند.

این درخواست زیادی به نظر نمی‌رسد، حتی اگر به افزایش هزینه‌ برای گوشی‌های موتورولا منجر شود. سامسونگ تعدادی از دستگاه‌های سری گلکسی A را با وعده سه سال آپدیت اندروید و چهار سال پشتیبانی امنیتی عرضه کرده و سپس این اعداد را افزایش داده است. گوگل نیز از سه سال پشتیبانی در پیکسل 6a به هفت سال در پیکسل 8a رسیده است، حتی بدون در نظر گرفتن انتظاراتی که از گوشی‌های پرچمدار می‌رود. انتظار مشابهی برای موتورولا نمی‌رود، اما باید اقداماتی انجام دهد تا بتواند تلفن‌هایش را از نظر به روزرسانی نرم افزاری به رقبای خود نزدیک کند.