آیپد پرو؛ سخت‌افزاری قدرتمند و نرم‌افزاری عقب‌مانده

در مراسم معرفی آیپد پرو M4 ماه گذشته، تیم کوک اعلام کرد که این “بزرگترین روز برای آیپد از زمان معرفی آن” بوده است. اما به طور واضح اینطور نبود: این روز صرفا معرفی به‌روزرسانی‌های جزئی اما خوب سخت‌افزاری برای تبلتی بود که از قبل قدرتی فراتر از نیاز اکثر کاربران داشت.

با این حال، ادعای کوک ممکن است هنوز هم درست باشد، حداقل به صورت گذشته‌نگر. اپل فقط نیاز دارد پاییز امسال با ارائه یک سیستم‌عامل قدرتمند که شایسته‌ی سخت‌افزار قدرتمند آیپد پرو جدید باشد، کارش را به درستی تمام کند. در ابتدای بحث باید اذعان داشت که آیپد معمولی با سیستم‌عامل iPadOS فعلی، برای انجام وظایف متداول و روزمره کاربران، عملکردی فوق‌العاده ارائه می‌دهد. نیازی به صرف هزینه‌ای بیش از 500 دلار برای تبلتی نیست که صرفاً برای مطالعه، چک کردن ایمیل و تماشای فیلم مورد استفاده قرار می‌گیرد، چرا که سیستم‌عامل فعلی iPadOS به تنهایی برای این امور کافی است.

با این حال، اپل سرمایه‌گذاری هنگفتی را صرف ساخت آیپد پرو با پردازنده M4، صفحه‌نمایش OLED و حافظه رم و فضای ذخیره‌سازی بالا کرده است. این شرکت همچنین تلاش فراوانی برای متقاعد کردن کاربران مبنی بر اینکه آیپد پرو ابزاری ایده‌آل برای انجام کارهای حرفه‌ای و خلاقانه است، به کار گرفته و آن را به عنوان جایگزینی برای کامپیوترهای سنتی معرفی می‌کند.

بی‌شک آیپد، به ویژه آیپد پرو، از نظر سخت‌افزاری در زمره‌ی قدرتمندترین تبلت‌ها قرار می‌گیرد. امکان انتخاب پردازنده، رم و حافظه، وجود کیبورد با ترک‌پد و ردیف دکمه‌های فانکشن که شباهت زیادی به مک‌بوک دارد، قلم استایلوس 130 دلاری با قابلیت‌های متنوع و قیمتی حتی بیشتر از مدل‌های مشابه مک‌بوک پرو، همگی گواه این ادعا هستند.

اما علی‌رغم این توانایی‌های سخت‌افزاری، در هنگام استفاده از آیپد پرو به عنوان یک کامپیوتر، با چالش‌هایی جدی از سوی سیستم‌عامل روبرو خواهید شد. این معضل، که از ابتدای عرضه‌ی آیپد گریبان‌گیر این محصول بوده، در نسل‌های جدید و به خصوص آیپد پرو تشدید شده است.

همانطور که در پادکست The Vergecast و نقد و بررسی‌های دیوید پیرس به جدیدترین مدل‌های آیپد ایر و آیپد پرو اشاره شده است، به نظر می‌رسد پیشرفت‌های سخت‌افزاری به اوج خود رسیده و بدون تغییرات اساسی در سیستم‌عامل iPadOS، آیپد پرو هرگز به آن جایگاهی که اپل برای آن در نظر گرفته دست نخواهد یافت.

انجام هر نوع کاری با یک آیپد که شامل ماندن دائمی در یک اپلیکیشن تمام‌صفحه نباشد، همچنان بسیار آزاردهنده است. حتی کارهای ساده‌ای مانند نوشتن یک پست وبلاگ در حالی که عکس‌ها و لینک‌ها را از مقالات دیگر وارد می‌کنید، روی هر صفحه‌نمایش دیگری با این اندازه، بسیار سریع‌تر و با پرش‌های کمتری بین برنامه‌ها انجام می‌شود. Stage Manager تا حدودی پیشرفت کرده است، اما همچنان عالی نیست، به خصوص بدون یک مانیتور خارجی. و آیپد همچنان از چندوظیفگی خوبی پشتیبانی نمی‌کند - هیچ راهی برای اتصال پنجره‌های برنامه به بخش‌های خاصی از صفحه یا ذخیره پیکربندی‌های پنجره وجود ندارد.

سعی کنید کارهای کمی پیشرفته‌تر انجام دهید، با انبوهی از مشکلات اولیه روبرو خواهید شد. نسخه‌ی آیپد Final Cut Pro قادر به خروج ویدیو نخواهد بود، اگر حتی فقط برای لحظه‌ای از برنامه خارج شوید و به صفحه‌ی اصلی بروید، زیرا سیستم‌عامل از فرآیندهای پس‌زمینه به درستی پشتیبانی نمی‌کند. همچنین هیچ مدیر وظایفی، مدیر فایل کارآمدی، مدیر کلیپ‌بورد و روشی برای پر کردن شکاف‌های کارایی iPadOS با برنامه‌ها و ابزارهای جانبی وجود ندارد. این‌ها همه قابلیت‌هایی هستند که سخت‌افزار عالی آیپد می‌توانست از آن‌ها پشتیبانی کند.

فدریکو ویتچی در MacStories فهرست کاملی از تمام کمبودهای iPadOS را ارائه کرده است، اما برای درک این موضوع نیازی به فردی در حد فدریکو نیست؛ کافی است تنها به مدت 10 دقیقه سعی کنید از آیپد به عنوان یک کامپیوتر استفاده کنید.

اپل از همان ابتدا اعلام کرده است که آیپد یک آیپد است و مک‌بوک یک مک‌بوک، و اگر شما یک کامپیوتر صفحه‌لمسی و یک لپ‌تاپ می‌خواهید، بهتر است هر دو را بخرید. این استدلال برای آیپد معمولی (و برای گزارش‌های درآمد سه‌ماهه‌ی اپل) منطقی به نظر می‌رسد. اما زمانی که آیپد پرو به اندازه‌ی یک مک‌بوک هزینه دارد، روی معماری مشابهی اجرا می‌شود و از کیبوردی استفاده می‌کند که اپل آن را «کاملا شبیه استفاده از یک مک‌بوک» معرفی می‌کند، این استدلال بی‌اساس جلوه می‌کند.

اگر بخواهیم صادقانه بگوییم، سرفیس پرو بیخ گوش اپل نشسته است و از ویندوز استفاده می‌کند که میلیون‌ها نفر از قبل با آن خو گرفته‌ند. چه آن را بپذیرید یا نه، اما اپل از زمانی که برای اولین بار درگاه USB-C و کیبورد را به آیپد اضافه کرد، به دنبال رقابت با سرفیس پرو بوده است.سرفیس پرو از پردازنده‌ی جدیدی بر پایه‌ی معماری آرم استفاده می‌کند که به ادعای مایکروسافت، هم‌رده با سیلیکون اپل است. این دستگاه همچنین از یک صفحه‌نمایش OLED بهره می‌برد. سیستم‌عامل آن ویندوز ۱۱ است که – گذشته از انتقاداتی که به آن وارد است – یک سیستم‌عامل واقعی محسوب می‌شود. این سیستم‌عامل همه‌ی امکانات مورد انتظار را در اختیار کاربر قرار می‌دهد، از جمله مدیر وظایف، مدیر فایل، قابلیت چینش اصولی پنجره‌ها کنار هم، اجرای فرآیندها در پس‌زمینه و موارد دیگر. 

هنوز چند هفته تا زمانِ مشخص شدنِ موفقیت مایکروسافت در این زمینه باقی مانده است، اما در حال حاضر، فاصله‌ی بسیار کمی بین دستگاهی که اپل می‌خواهد شما باور کنید آیپد پرو است و آن‌چیزی که مایکروسافت می‌خواهد شما را به فکر فرو ببرد که سرفیس پرو است، وجود دارد. هرچند که این دو دستگاه از دو جهت کاملاً متفاوت به این نقطه رسیده‌اند.

اکثرا باور ندارند که طرفداران دوآتشه آیپد زیادی صرف‌نظر از کیفیت بالای سرفیس پرو، به دستگاهی با سیستم‌عامل ویندوز روی بیاورند. اما هر چه بیشتر با محدودیت‌های iPadOS مشخص می‌شود، سرفیس پرو جذاب‌تر به نظر می‌رسد. و افرادی که تبلیغات اپل را باور می‌کنند و آیپد پرو M4 را می‌خرند، سزاوار یک سیستم‌عامل هستند که شایسته‌ی آن سخت‌افزار قدرتمند باشد.