آپدیت نرم‌افزاری طولانی سامسونگ بی‌فایده می‌شود؟!

سامسونگ با ارائه هوش مصنوعی گلکسی و آپدیت‌های نرم‌افزاری بی‌نظیر هفت ساله، دلایل زیادی را به ما داد تا در زمان عرضه سری گلکسی اس ۲۴ آن را بخریم. خبر بهتر برای برخی، مخصوصا کسانی که می‌خواهند مدت زیادی از گوشی خود استفاده کنند، این بود که سامسونگ به نظر جدی‌تر به حق تعمیر اهمیت می‌داد و با همکاری با iFixit تعمیر و نگهداری گوشی‌ها را آسان‌تر و ارزان‌تر کرده بود.

اما همکاری سامسونگ و iFixit قطع شد، چون iFixit به جدیت سامسونگ در تعمیر به خاطر هزینه بالای قطعات شک کرد. همچنین گزارش‌هایی وجود دارد که حداقل برخی قراردادهای تعمیر سامسونگ، شبيه اپل، شرایط مبهمی در مورد قطعاتی که توسط شرکت های ثالث تولید میشوند دارند. این خبر برای کسانی که امیدوار به تعمیر گوشی گلکسی خود بودند، ناامیدکننده بود.

از طرف دیگر، سامسونگ با ارائه آپدیت‌های پنج و هفت ساله برای گوشی‌های قدیمی عملکرد خوبی داشته است. رابط کاربری One UI 6.1 تنها چند ماه پس از عرضه روی سری گلکسی اس ۲۴، برای گوشی‌های قدیمی‌تر هم ارائه شده و برخی (نه همه) از جدیدترین ویژگی‌های هوش مصنوعی را به همراه دارد. با اینکه اکثر این گوشی‌ها هنوز ابتدای دوره آپدیت خود هستند، نشانه‌های خوبی وجود دارد که پرچمداران اخیر سری گلکسی اس و زد تا سال‌ها عملکرد خوبی خواهند داشت.

با این حال، گوشی‌ها در طول هفت سال ممکن است نیاز به تعویض باتری یا صفحه نمایش داشته باشند.

بنابراین، این وضعیت هم نکات مثبت و هم منفی دارد، اما در کل این یک تناقض آشکار است. هفت سال پشتیبانی نرم‌افزاری برای هر دستگاهی عالی است، اما بعید است سخت‌افزار برای اکثر کاربران تا آن مدت سالم بماند. حتی اگر هرگز گوشی را نیندازید و خیلی از صفحه محافظت کنید، عمر باتری گوشی‌های هوشمند حدود سه سال است.

به نظر می‌رسد با یک مشکل تکراری روبرو هستیم: پشتیبانی نرم‌افزاری بلندمدت نیازمند پشتیبانی سخت‌افزاری بلندمدت است، نه با شرایط محدودکننده یا هزینه‌های سرسام‌آور. رویکرد اپل در تعمیرات که فقط از قطعات اصلی خود استفاده می‌کند، ضد مصرف‌کننده است. این کار باعث می‌شود کاربران نتوانند بهترین قیمت را پیدا کنند یا در مناطقی که قطعات کمیاب هستند، تعمیر انجام دهند. دیدن اینکه سامسونگ هم احتمالا به همین سمت می‌رود، ناامیدکننده است.

هیچکس حاضر نیست هفت سال گوشی خود را نگه دارد در حالی که تعویض باتری تا ۱۶۰ دلار یا صفحه نمایش شکسته به اندازه قیمت کل گوشی هزینه داشته باشد. حتی اگر مصرف‌کنندگان هزینه‌ها را بپذیرند، بسیاری از افراد که فقط یک گوشی کارآمد می‌خواهند، نمی‌خواهند برای پیدا کردن قطعات یا مراکز تعمیر «تأییدشده» دردسر بکشند. در نهایت، با هزینه بالای تعمیر، مصرف‌کنندگان گوشی جدید می‌خرند. بنابراین سامسونگ هم، مثل اپل، این مانع را بالا می‌برد.

اگر خرید گوشی جدید از تعمیر آن ارزان‌تر باشد، برندها باید ادعاهای زیست‌محیطی خود را دور بریزند.

شاید این برندها عمدا مانع ایجاد می‌کنند. به هر حال، با باتری‌های ۴۰ دلاری یا تعمیرات ارزان درگاه USB-C سود زیادی به دست نمی‌آید. پشتیبانی نرم‌افزاری بلندمدت هم هزینه دارد؛ شاید اپل، سامسونگ و دیگران روی سود بالای تعمیرات گران‌قیمت برای سودآوری این طرح‌های نرم‌افزاری (یا راضی نگه داشتن سهامداران) حساب می‌کنند. اما معلوم نیست، چون اگر مشتریان در ابتدا از تعمیر اجتناب کنند، این کار بی‌فایده است.

به هر حال، ارائه هفت سال آپدیت نرم‌افزاری از یک طرف و گرفتن آن با سیاست‌های تعمیر محدودکننده و گران از طرف دیگر، مسخره به نظر می‌رسد. این برای ما مصرف‌کنندگان بد است و ادعاهای زیست‌محیطی را هم به سخره می‌گیرد. ۵۰ درصد افزایش بسته‌بندی بازیافتی فایده‌ای ندارد، وقتی به جای تعمیر گوشی‌های قابل استفاده، فلزات گرانبها برای گوشی‌های جدید استخراج می‌شوند.

اپل، سامسونگ و دیگر شرکت‌های بزرگ این صنعت هنوز نتوانسته‌اند راهی برای ساخت گوشی‌های هوشمند بادوام و ایجاد تعادل بین سودآوری و حق تعمیر پیدا کنند. این رسوایی اخیر سامسونگ نشان می‌دهد که ما همچنان راه درازی در پیش داریم تا اینکه سرانجام کسی با شاید بزرگترین مشکل زیست‌محیطی و اثرگذاری این صنعت مقابله کند.