نگاهی به سیر تحول طراحی ظاهری در گوشی‌های اچ تی سی

اغلب مردم به طراحی ظاهری گوشی بیش از هر چیز دیگری در آن اهمیت می‌دهند. به همین خاطر هر نوع زیبایی ظاهری باعث می‌شود محصول در نظر کاربران خواستنی‌تر و جذاب‌تر به نظر برسد. سازندگان گوشی‌های همراه هم به این حقیقت واقف هستند و می‌دانند که گوشی‌هایی با طراحی ظاهری زیبا و موردپسند کاربران احتمالا بیش از سایر مدل‌ها مورد استقبال قرار می‌گیرند.

کمپانی اچ تی سی هم سال‌هاست که به خاطر طراحی ظاهری گوشی‌های هوشمندش مورد تحسین همگان قرار می‌گیرد. البته بخش موبایل این سازنده تایوانی مدتیست که با مشکل مواجه شده و سهم کمپانی هم از بازار موبایل کاهش یافته است اما فلسفه طراحی بی نظیری که در خلال دهه اخیر ایجاد کرده همچنان پرطرفدار است و توانسته گوشی‌های هوشمند متعددی را با طراحی‌های خاطره انگیزی معرفی کند.

به همین خاطر تصمیم گرفته‌ایم به سیر تحول و تکامل گوشی‌های خاطره‌انگیز اچ تی سی نگاهی بیندازیم. این سازنده تایوانی تابه حال گوشی‌های متعددی با طراحی جالب توجه معرفی کرده است و همان‌طور که می‌دانید، قصد دارد به زودی تازه‌ترین پرچمدار خود را به نام U12 Plus رسما معرفی کند.

آغاز کار با Windows Mobile

همان‌طور که می‌دانید، سیستم عامل مایکروسافت ویندوز یکی از محبوب‌ترین و رایج‌ترین سیستم عامل‌ها در دهه اول قرن 21 به شمار می‌رفت و اچ تی سی هم مسیر تحول خود را با گوشی‌های ویندوزی آغاز کرد. اچ تی سی در اولین سال‌های دهه 2000 معمولا گوشی‌های سفید رنگ تولید می‌کرد و آن‌ها را با لوگوی برند اپراتور روانه بازار می‌ساخت. برای مثال به گوشی HTC Apache نگاه کنید که به نام Sprint PPC6700 توسط اپراتور اسپرینت عرضه شد در حالی که اپراتور ورایزون آن را تحت عنوان XV6700 به کاربران خود ارائه کرد.

این گوشی‌های ویندوزی که اچ تی سی در اولین سال‌های 2000 عرضه می‌کرد، از طراحی ظاهری جالب توجهی بهره می‌بردند. آن‌ها نه تنها ردپای طراحی‌های PDA را با خود به همراه داشتند بلکه بدنه پلاستیکی نقره‌ای‌شان هم شبیه طراحی قدیمی کامپیوترهای رومیزی دهه 1990 بود. گوشی‌های Wizard، Tytn و P3600 Trinity از اچ تی سی در اواسط دهه 2000 معرفی شدند و از همین سبک طراحی پیروی می‌کردند. در زمانی که گوشی‌های تاشو بازار را به تسخیر خود درآورده‌ بودند آنچه باعث می‌شد گوشی‌های اچ تی سی همچنان محبوبیت خود را در میان کاربران حفظ کنند، طراحی بدنه توانمند و صفحه نمایش لمسی بزرگشان بود.

عصر صفحه نمایش لمسی و طراحی‌های کمی ساده‌تر

همه چیز از معرفی گوشی HTC Touch در سال 2007  تغییر کرد. البته برخی معتقدند که تحول اصلی با معرفی آیفون توسط اپل آغاز شد! به هر حال HTC Touch به قدری در طراحی ظاهری نسبت به گوشی‌های قبلی تغییر کرده بود که کاربران هم به راحتی متوجه این تغییرات شده بودند. با توجه به ظاهر گوشی‌های قبلی می‌توان گفت که اچ تی سی در طراحی آن‌ها از کامپیوترهای رومیزی و لپتاپ‌ها الهام گرفته بود و تعبیه صفحه کلید فیزیکی و دکمه‌های بزرگ هم گواه همین ادعاست. اچ تی سی با معرفی Touch دیگر همه چیز را ساده‌تر از قبل طراحی کرده بود. این گوشی از دکمه‌های فیزیکی کمتری بهره می‌برد و صفحه نمایش آن هم لمسی طراحی شده بود.

علاوه بر این تغییرات مهم، بدنه پلاستیکی نقره‌ای هم دیگر خداحافظی کرده بود. HTC Touch در سال 2007 در حالی معرفی شد که سازنده‌اش از متریال‌های دیگری در ساخت بدنه بهره گرفته و پنل پشتی آن را به شکل مات و نرم  طراحی کرده بود. این گوشی تازه نسبت به گوشی‌های بزرگ قبلی اچ تی سی همچنین کوچک‌تر و باریک‌تر شده بود. کمپانی اچ تی سی موفق شد این نوع طراحی نوین را تا پایان سال 2007 میلادی با معرفی مدل‌های HTC Touch Dual، HTC Touch Cruise و HTC Phoebus (T-Mobile Shadow) به اوج خود برساند.

تولد طراحی صنعتی یکپارچه

آگاهی از برند اچ تی سی در میان کاربران سرتاسر جهان در سال 2008 به خوبی شکل گرفته بود چراکه این سال همچنین سال مهمی برای اچ تی سی به شمار می‌رفت. این سازنده تایوانی طراحی گوشی‌های سطح بالا و شکیل خود را از سال 2008 آغاز کرد. عبارت طراحی صنعتی هم عمدتا به خاطر معرفی دو گوشی HTC Touch Diamond و HTC Touch Pro در سال 2008 به این ترند محبوب اطلاق شد.

این دو گوشی همچنان از سیستم عامل ویندوز بهره می‌بردند اما بیش از هرچیز به خاطر طراحی ظاهری بی نظیرشان موردتوجه قرار گرفتند چراکه نمای ظاهری آن‌ها اصیل بود و دنباله رو هیچ ترند دیگری نبودند. این طراحی‌های یکپارچه صنعتی از نمای نهایی براق با فریم فلزی بهره می‌بردند و طراحی زاویه‌دارشان معنای تازه‌ای به مفهوم گوشی سطح بالا بخشید. تحول شگرف اچ تی سی با معرفی این دو گوشی زیبا را می‌توانیم به موفقیت موتورولا با عرضه گوشی تاشوی زیبا و شکیل RAZR تشبیه کنیم.

دوران گوشی‌های کشویی با طراحی نوین

جالب توجه است که تلاش اچ تی سی در زمینه معرفی گوشی‌های کشویی نتوانست به موفقیت آخرین نسل گوشی‌های ویندوزی آن دست یابد. اچ تی سی گوشی‌های T-Mobile G1 (HTC Dream) و پس از آن HTC Magic را معرفی کرد تا در سال‌های 2008 و 2009 به برنامه اندروید محبوب گوگل بپیوندد و جایگاه خود را به عنوان یک برند سازنده گوشی‌های اندروید تثبیت کند اما طراحی ظاهری گوشی‌های مذکور اصلا جالب نبود.

همان‌طور که اشاره کردیم، طراحی ظاهری این گوشی‌های اندرویدی تازه اچ تی سی اصلا به پای نسل قبلی نمی‌رسید اما بسیاری از کاربران ادعا کردند که به خاطر سیستم عامل نوین اندروید حاضر به خریدشان هستند.

بهترین‌های ویندوز موبایل

در حالی که اولین گوشی‌های اندرویدی اچ تی سی از طراحی ظاهری جالب توجهی برخوردار نبودند، در سال‌های 2008 و 2009 شاهد رونمایی از چند گوشی ویندوزی دیگر با طراحی‌های فوق العاده بودیم. اچ تی سی با معرفی HTC Diamond 2 و Touch Pro 2 به خوبی توانست رشد چشمگیر خود را در زمینه طراحی صنعتی به نمایش بگذارد. علاوه بر آن، شاهد پیشرفت چشمگیر اچ تی سی در طراحی صفحه کلید فیزیکی بهینه بودیم. HTC Touch Pro 2 با آن طراحی کشویی بی نظیر و صفحه کلید افقی‌اش نمونه موفق این ایده بود. اچ تی سی در این سال‌ها همچنین با رونمایی از گوشی زیبای HTC Snap ثابت کرد که می‌تواند صفحه کلید فیزیکی را به شکل بی نظیری در طراحی ظاهری گوشی‌های خود تعبیه کند.

در حالی که دوران گوشی‌های ویندوزی رو به پایان بود، اچ تی سی یکی از بهترین طراحی‌های خود را در گوشی HTC HD2 به نمایش گذاشت. این گوشی بزرگ با طراحی فوق العاده‌اش نظر طرفداران بسیاری را به خود جلب کرد. HTC HD2 از شاسی خمیده، پنل پشتی پلاستیکی نرم و مات و همچنین فریم براق فلزی بهره می‌برد و صفحه نمایش لمسی داشت. این گوشی موفق توانست دوران ویندوز موبایل را در اچ تی سی با موفقیت به پایان برساند.

قهرمان وارد می‌شود

اولین گوشی‌های اندرویدی اچ تی سی در بیان فلسفه طراحی ظاهری این سازنده خلاق موفق نبودند و نتوانستند مسیر موفق گوشی‌های ویندوزی را طی کنند اما این حقیقت با ورود سومین گوشی اندرویدی تغییر کرد. HTC Hero تابستان سال 2009 رسما معرفی شد و امضای اچ تی سی را در طراحی صنعتی شکیل دوباره احیا کرد. HTC Hero را با آن طراحی زیبا، روکش تفلون و حاشیه جالب توجه و نوینش باید واقعا قهرمان اچ تی سی دانست.

سال 2010 درست یک سال پس از ورود HTC Hero شاهد معرفی یک گوشی جالب توجه دیگر با امضای اچ تی سی اما منحصرا توسط گوگل بودیم. این گوشی Google Nexus One نام داشت. در این محصول تازه دیگر از شاسی زاویه‌دار و مستطیلی خبری نبود و اچ تی سی آن را به شکل خمیده با فریم فلزی و پنل‌های پلاستیکی طراحی کرده بود.

اچ تی سی تا اواخر سال 2010 در طراحی گوشی‌های بعدی خود هم از همین سبک بهره گرفت و اینگونه بود که شاهد رونمایی از مدل‌های HTC Desire، Smart، EVO 4G، Droid Incredible و Wildfire بودیم. در همین دوران همچنین مدل جانشین HTC Hero هم تحت عنوان HTC Legend با بدنه آلومینیومی معرفی شد. این گوشی هوشمند در طراحی بسیار مینیمالیست‌تر شده بود و برخی مشخصات ظاهری‌اش هم شبیه Google Nexus به نظر می‌رسید.

عصر مدل‌های One

تحول شگفت انگیز بعدی در طراحی ر گوشی‌های اچ تی سی در سال 2012 رخ داد. این سازنده در آن سال گوشی HTC One X را با بدنه پلی کربنات رسما معرفی کرد. پلی کربنات باعث شده بود طراحی ظاهری گوشی علی رغم استفاده از متریال پلاستیکی همچنان خشک به نظر برسد اما اچ تی سی ظاهرا دیگر با بدنه فلزی خداحافظی کرده بود. درباره HTC One X هم دوباره باید بگوییم که سادگی در طراحی ظاهری احتمالا نقطه قوت آن بود و همین موضوع باعث شده بود از سایر گوشی‌های رقیب برجسته‌تر دیده شود. اچ تی سی تا اواخر سال 2012 همچنان از همین نوع طراحی پیروی کرد و HTC EVO 4G LTE، Desire V، Desire X، One X+ و One VX را با طراحی مشابه روانه بازار ساخت.

اچ تی سی پس از آن هم گوشی‌های متعددی را با نام و پسوند One معرفی کرد اما در این میان تنها HTC One X بود که با تغییر بزرگی در طراحی ظاهری عرضه شد. این روند همچنین در سال 2013 با معرفی جانشین گوشی مذکور به نام HTC One M7 ادامه پیدا کرد و شاهد رونمایی یک گوشی هوشمند فوق العاده دیگر با طراحی ظاهری شگفت انگیز از سوی اچ تی سی بودیم. HTC One M7 را باید یکی از مهم‌ترین گوشی‌های اچ تی سی درزمینه طراحی ظاهری قلمداد کرد. این گوشی با بدنه آلومینیومی کاملا متقارن، لبه‌های پخ و پنل پشتی کمی خمیده طراحی شده بود و همه چیز در نمای ظاهری آن فوق العاده به نظر می‌رسید.

از آنجا که HTC One M7 توانست توجه همگان را به خود جلب کند، اچ تی سی هم تصمیم گرفت روند طراحی مشابهش را گسترش دهد و اینگونه بود که پس از آن شاهد رونمایی از HTC One mini و One Max با طراحی ظاهری مشابه بودیم. طراحی ظاهری در نسل‌های بعدی یعنی M8 و M9 کمی دستخوش تغییر شد اما فرم کلی همان بود.

زیبا و خواستنی

همچنان که اچ تی سی در تلاش بود تغییرات جالب توجهی در پرچمداران خود اعمال کند، سری گوشی‌های Desire آن هم در سال 2013 دستخوش تغییرات چشمگیری در طراحی شدند. ابتدا گوشی Desire 600 با بدنه کاملا پلاستیکی ساخته شد و پس از آن شاهد رونمایی از Desire 700، 816 و 820 با چنین طراحی ظاهری بودیم. این گوشی‌ها اصلا پرچمدار نبودند اما نمای ظاهری‌شان به گونه‌ای طراحی شده بود که بتوانند کاربران جوان را هم جذب کنند. در این میان نسخه‌های رنگی بیش از نسخه‌های مشکی و سفید موفق شدند در میان کاربران جوان به محبوبیت دست یابند.

گوشی‌های پرچمدار اچ تی سی در آن سال توانستند توجه علاقمندان را به خود جلب کنند اما بزرگ‌ترین انتقاد وارد به این مدل‌ها عدم پشتیبانی از قابلیت ضدآب بود در حالی که سایر گوشی‌های سطح بالای سونی و سامسونگ با این قابلیت مفید روانه بازار شده بودند. اچ تی سی سرانجام اولین گوشی ضدآب خود را که جانشین M8 بود، به نام HTC Butterfly 2 معرفی کرد.

آخرین تلاش‌ها برای عرضه گوشی فلزی

اچ تی سی دهمین گوشی سطح بالای خود را در سال 2016 به نام HTC 10 معرفی و نام گذاری One را رها کرد. این گوشی از بدنه فلزی زیبایی بهره می‌برد اما دیگر عصر گوشی‌های فلزی سنگین به پایان رسیده بود. اچ تی سی در طراحی HTC 10 از طراحی محبوب قبلی پیروی کرده و آن را با بدنه کمی خمیده در پنل پشتی و گوشه‌های پخ طراحی کرده بود.

اگر به آغاز طراحی‌های زیبای اچ تی سی از سال 2009 با معرفی HTC Hero تا سال 2016 و رونمایی از HTC 10 نگاه کنیم، یک تم مشترک می‌بینیم. در ابتدا متوجه تصمیم اچ تی سی برای استفاده از فریم فلزی می‌شویم که باعث می‌شود نمای ظاهری گوشی‌هایش سطح بالاتر به نظر برسد. پس از آن هم باید به امضای اختصاصی اچ تی سی در طراحی صنعتی اشاره کنیم که به متمایز شدن این محصولات منجر شده است.

به دنبال ترندهای محبوب

طراحی گوشی‌های هوشمند در سال 2017 به سمتی سوق پیدا کرد که اغلب طراحان از دو پنل جلو و پشتی شیشه‌ای و فریم میانی فلزی استفاده کردند. اچ تی سی هم با معرفی HTC U Ultra این ترند را به کار گرفت و یک گوشی هوشمند بزرگ با طراحی شیشه و فلز روانه بازار کرد. البته رنگ‌های خیره کننده این گوشی باعث برانگیختن حس تحسین همگان در ارتباط با طراحی ظاهری آن شد اما نباید نقطه ضعف‌هایش را هم نادیده بگیریم. این گوشی بیش از هرچیز به خاطر فضای استفاده نشده مورد انتقاد قرار گرفت چراکه اچ تی سی برخلاف ابعاد بسیار بزرگش، جک هدفون 3.5 میلی متری‌اش را حذف کرده و آن را به باتری متوسطی با ظرفیت 3000 میلی آمپر ساعت مجهز کرده بود.

اچ تی سی با معرفی U11 و U11 Plus بیش از پیش به پیروی از ترندهای محبوبی که در سایر گوشی‌های بازار شاهدش بودیم پرداخت و دیگر از آن امضای نوآورانه‌اش خبری نبود. U11 و مدل پلاسش با آن پنل‌های شیشه‌ای که در میان فریم فلزی قرار گرفته بودند، از طراحی مشابه دیگر پرچمداران موجود در بازار بهره می‌بردند و نکته خلاقانه‌ای در ظاهرشان دیده نمی‌شد. به نظر می‌رسد که اچ تی سی باتوجه به وضعیت نابسامان مالی بخش موبایلش حالا قصد دارد از همین روند پیروی کند و گوشی‌های هوشمند آینده‌اش را هم محتاطانه‌تر توسعه دهد.